Amacım seni üzmek değildir, Beni sakın yanlış anlama. Pişman olmanı isteyemem senden, Ya da ağlamanı. Sadece dinlemeni istedim, Birazcık kabullenmen fikirlerimi. Ya da ne bileyim, Kendi doğrularını değil de. Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne. Sevmeni istedim benim sevdiklerimi, Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi.  Görmeni istedim güneşi, Benim gördüğüm gibi Yani sadece sarı ve yuvarlak değil, Arasında turuncuların da olduğu bir resim gibi. Senin doğrularını inkâr ettim anne, Karşı çıktım sana Ve sen tüm kızgınlığınla, Kötü kötü suratıma bakıp kızdın. Oysa biliyor muydun, Aynı zamanda sen de benim doğrularımı, İnkâr ettin anne. Sevdim anne . Doyasıya, ölesiye. Ama bilmen gereken bir şey vardı, Asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim. Senin de öyle görmeni istedim. Ama göremedin anne. Bana asi deme anne, Çünkü senin istediğin, Kendi fikirlerini Barınamayacakları bir bedene sokmak. Oysa ben de büyüdüm anne, Eski küçücük çocuk değilim artık. Kendi fikirleri olan, Özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım. Yani bir başka deyişle, Bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime. Bana kızma anne, Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar Ve dilediğince bağırarak dans etmedin. Çünkü sen hiç ağaca çıkıp, Ayvaları toplamadın. Ya da yakamozlar seyretmedin akşam, Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla;Belki de ıslak kumlara, Üstüm kirlenir mi diye düşünmeden Uzanmadın, Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden. Belki de bunların hepsini yaptın da, Bana anlatmadın. Niye anlatmadın anne? Senin yaptığın hataları yapmayayım diye mi? Oysa söyler misin anne, Hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim? Nasıl ben olabilirim istediğim gibi? Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada? Ben siyaha mavi derim belki, Körü körüne inanmadan, Oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna. Peki niye düşünmüyorsun anne, O ya maviyse diye? Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne. Gülmekten katılarak? Hiç düşündün mü her sene kızdığın, O yumurta savaşı ne eğlenceli diye? Belki de o savaşları yapmasaydım anne, Yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim. Ama öğreniyorum anne. Sen hep şiir yazdığımı Ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin. Ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne, Mecburiyetten yazmâk istemiyorum. Evet, belki hiç iyi öğrenci olmadım hayatımda, Olamadım. Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı. Gösterdiğin, göstermek istediğin, Ama görmek istemedim anne. Hep bu yüzden bana kızdın. Gördün mü yine benim doğrularımı inkâr ettin anne. Ben risklere girmeyi severim, Yani tekdüze bir yaşam istemiyorum. Çevremdekiler gibi olmak, Ben değişik olmak istiyorum anne, Fikirlerimle tanınmak. Aramızda dağlar var
Kocaman dağ gibi fikirler, Belki bir savaş var aramızda, Adı;Fikirler ayrılığı. Ben karanlıktan korkmam anne, Çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum. Oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında;Oysa perdeleri açıp Işıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü, Bardaktan boşanırcasına yağmur yağdığında. Hiç ıslanmak geldi mi içinden? Benim geldi anne, Ama sen izin vermedin yapamadım. Oysa hep korktun hasta olacağımdan, Ben benim anne, Hastalığım da bana, sağlığım da…Artık böyle oLmak zorunda, Belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun Ama bu kadar düşünme anne, İzin ver biraz da beri düşüneyim. Bana kızma anne, Benden önemlisi fikirlerimi inkâr etme. Çünkü bu fikirleri bir başka deyişle, Sen yarattın, Çünkü beni sen yarattın, Ben istemeden. Bunu unutma!Herkes bir şey olabilir anne, Çok çalışabilir, başarılı olabilir. Ama ben hiçbir şey olabilirim anne, O zaman bu benim sorunum. Senin değil. Bunu anlamalısın anne. Belki gurur duymalısın. Diğerlerinden farklı olduğum için Ya da farklı olmaya çalıştığım için. Ne olursa olsun anne, Dünyanın yedi harikası var, Niye sekizinciyi bulmayalım anne? Niye el ele vermeyelim. Ama bir şartla, Sen kendi fikirlerinle. Bense kendi doğrularımla. Seni seviyorum anne!Bunu kaç kere söylemem gerek. Sen de beni sevdiğini söyle. Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime. Unutma anne. Yanlış yapmadan doğruları bulamam. İzin ver senin yanlışlarını, Ama benim doğrularımı yapayım. Hep demez miydin sen, Aile en kutsal kavramdır, diye. . Bu kutsal kavramı bozmak istemiyorum. Ama bozmamam için yardım et bana anne. Biraz da benim açımdan bak olaylara Kırların hâlâ yeşil olduğunu, Ve güneşin parladığını gör Ama üzülme, Geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim. Bak zor olmadı anne , Bir konuda aynı fikirdeyiz. Belki güneşe bakış açılarımız farklı ama Sonunda ikimiz de inanıyoruz, Gecenin karanlık olduğuna. . İmkânsızı başarmak istiyorum anne Çünkü bence İmkânsız diye bir şey yok, Bunu anla lütfen anne!Karanlıklarda kaybolmam Çünkü karanlıklar tahmininden çok daha güvenli. Benim güvenlikte olduğuma, İnanıyor musun anne, Senin fikirlerin altında, Yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında? Eğer evet dersen yanılıyorsun anne. Kendimi hiç güvenlikte hissetmiyorum anne. Beni anla lütfen, anne!Bir şeyi yaptığımda, Niye yaptın sorusuyla değil. Aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum, Biraz pohpohlanmak istiyorum belki Çünkü artık, Şımarmamayı öğrendim anne. Senin ne olduğunu biliyorum, Annemsin Ama artık sen de benim ne olduğumu öğren. O çocuktur deyip de geçme anne, Biraz güven bana!Güveniyorum diyorsan, Senden daha çok güven istiyorum. Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin mi anne? Ben güvendim, Hiç de öyle anlattığınız gibi Korkunç değilmiş anne. Karşımda bir gülümseme görünce. Tanımadığım bir insandan, Gözlerim doldu anne. Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye, Çekinmeden? Ben anlattım anne. Hem de tüm gerçekleriyle, Ve mutlu oldum anne. Sen hiç hırçın rüzgâra karşı yürüdün mü? Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı? Ben yürüdüm anne, Ve bence yaşamak bu demek Tüm zorluklarıyla yaşamak. Eğer bana zorları öğretmezsen anne. Nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım? Ben senin karnındayken, Her tekmemde düşündün mü bunları? Büyüyüp insan olacağım, Fikirlerimi tartışacağım, Aklına gelmedi değil mi anne? Düşündüğün sadece , Küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı. Oysa kişiliğim vardı anne, Ben istemediğim zaman. Yemek yedirtemezmişsin ya bana, Garajcılık oynarmışız. İstemiyorum anne, Başkalarının doğrularını istemiyorum. Ben olmak istiyorum, Doğrularımla beraber!Bilmiyorum anlatabildim mi anne, Fikirlerimi doğrularımı Eğer bana asi diyorsan, Seni kısıtlayamam anne. Ama gün gelince, Bu asi kızınla gurur duyacaksın.  Sana söz veriyorum Ve senden söz almak istiyorum, Siyaha mavi olarak, Kırlara yeşil, Güneşe resim olarak bakman için
Benim gördüklerimi görmen, İnsanlara güvenmen için. SENİ SEVİYORUM ANNE. .  Ve beni sevmeni istiyorum, Küçük kızın değil de, Seninle konuşabilen Bir insan olduğum için.