Zaman kayıp giderken avuçlarımdan, geride bıraktığı buruk acımsı tadı nasıl anlatsam… Ardıma dönüp bakmayı pek adetten saymam lakin geçmiş çoğu kez musallat olur bana. Küçücük bir zaman dilimi, çok uzaklardan kalkar gelir misafir olur düşlerime, iyi kötü ne varsa paylaşırız beraberce geçmişten bu güne. Bir akşamüstü kahve sohbetinde yine, sarındım gün batımı kızıllığını üzerime, aldım kırmızı benekli bohçamı elime, çıktım dünyanın etrafını tam yedi kez dolanmaya...
Öyle ya, başka nasıl atacaktım içimden seni?
Her gittiğim mekânda bıraktım bir parçanı, bir daha toparlamamak üzere. (Ya nasip)
Ben uslanmaz bir gezginim, yürürüm dağ tepe. Ararım düşümdeki sevgiyi. Her defa başım, bir sertliğe çarpar ve anlarım uyukladığımı. Kendime gelir uyanırım düşümden.
Uyurgezer miyim ne?
( içimde yaşayan bir sen var evet )
Ele avuca sığamam ki ben, sevgimi çerçeveleyip asamazsın duvara. Kalamam ki öyle asılı bir yerde, boşlukta veyahut...
Ya vardır, ya yoktur benim için, dayanamam ortalarda bir yerde kalmaya...Yorulmam öyle kolay kolay, felsefesini severim Sisifos efsanesi'nin..Tutunca bırakmam inandığım, güvendiğim eli. Dile gelmese de sık sık, kalbimde sağlamdır tuttuğum elin sahibi. Mesafelere takılmam uzaklık korkutamaz da, yalandan korkarım, yılandan korktuğum gibi... Uzaklar yakın olur ama yalan gerçek olamaz...
(Ve bekleyemiyorum sabırsızım, sabrı öğrenmem lazım.)
Ben sadece susmakla, sen olmayı deniyorum... Müsaadenizle zamanı durduruyorum...
