İnsanoğlu dünyaya geldiği andan itibaren hayatındaki boşlukları doldurma kaygısı ile düşünce kanatlarını çırpar… Ve var olmanın dayanılmaz hafifliğini hissetmek ve teneffüs etme ister tüm hücrelerinde.
Sessiz bir çığlıktır , “ BEN DE VARIM ” özne ve yüklemi arasında gidip gelen uzun soluklu bir yolculuktur göçmen kuşlar misali… Ve her kanat çırpışımızda kendimizi ararız semaya süzülerek… Kimi zaman bir gökkuşağında buluruz kendimizi içinde tüm ruh hallerimizi yansıtan iklimleri yaşarız ellerimizle dokunmaya çalıştığımız ama bir türlü dokunamadığımız… Sonbaharı yaşarız..Tüm hüzünleri içinde barındıran bir gözyaşıdır bir çocuğun yanaklarında süzülen.. Kimi zaman bir kıpırdamadır bir tazelik, çiğ tanesidir buram buram kokan yeşillikler vadisinde umut ikliminin yansıması… Kimi zaman içinde tüm ümitlerimizi beslediğimiz kalp atışlarımızdır. Bazen hızlı bazen yavaş atan… Yorgunluklarımız engel değildir kimliksiz kentlerde koşmaya, hayata tutunmaya ve onu doyasıya yaşamaya; yaşanmış ve yaşanacak olan her ne varsa geçmiş ve gelecek denkleminde…” İNADINA YAŞAMAK” denir buna “ İNADINA HAYATA TUTUNMAK “ ….
Ve terk etmemektir içinde umutları barındıran sessiz gemileri… Uçsuz bucaksız bilinmezlik okyanusunda mağrur, başı dik ve cesaretle yol alabilmektir arkasında tükenmişlikleri, yitip giden kayıpları kazançlara dönüştürülebileceği bilincin ışığı ile kendi rotasını tayin etmektir HAYAT…
Sonunda istediğimizi elde edebilmenin tadabilme arzusunu aklımızdan hiç çıkarmamacasına mücadele ruhunu yitirmeden fırtınalı havalarda dev dalgalarla boğuşmaktır HAYAT…
Karşınıza çıkan engellere takılıp düşseniz de, tekrar ayağa kalkabilmek ve tekrar deneme azmini yitirmemektir…. Bir orkestra şefi gibi düşüncelerinizle duygularınıza hakim olabilme sanatıdır …
Düşünürün de dediği gibi “ Hayatta pes etmediğiniz müddetçe yenilmiş sayılmazsınız. “
Hayatınızın rotasını ve ritmini yakalamanız dilek ve temennisi ile...
Çok doğru