Yine çaldın kapımı …
Tam da yatağıma uzanıp , huzurla yakın arkadaş bir uykuya kapatmak isterken gözlerimi !



Hafızamın seni hala içinde barındıran kısmını kaybetmek istiyorum ..
Hep yanımda taşıdığım bir eşya gibi , bir anlık bir dalgınlıkla onu bir yerlerde unutmak ,
Sonra nasıl olsa bulamam diyip hiç aramamak , zaten yokmuş aslında hiç olmamış saymak …
Sen gittiğinde de böyle olsaydı keşke aklımın haritasında kendime çizdiğim çıkış yolları !
Onca gözyaşı akmasaydı yeşilimden ..
Ve bilmeseydim keşke - asıl içimde , içinde yüzdüğüm bir deniz - olduğunu !
Çocukluğuma ait bir anı canlanıyor gözlerimde ,
Annem sesleniyor arkamdan ” çok açılma kızım , boğulursun ”
Ve içimdeki deniz …….
Gerçekmiş gibi nefesim kesiliyor bir an !
Çok korktuğumda ya da çok kötü bir olayla bir başıma kaldığımda yaptığım gibi iyi şeyler düşünmeye zorluyorum zihnimi ..
Pembe bisikletim ,
Geçen yıl çıktığım tatil ,
En sevdiklerimle kutladığım doğum günüm ,
Çocukluğum …
Baktım ki avutmuyor devam ediyorum !
Bana ilk baktığın gün ,
Sevgi dolu sarılışın ,
-Nefesimsin- diyen sesin ….
Bataklık gibi !
Bir dal bulupta tutunmaya başladığım o an ,
Birinin gelipte dalı kesmesi gibi !



Önce bildiğim bütün yalanları ,
Sonrada sayende öğrendiklerimi ,
Bir bir söyledim kendime !
İnanırım sandım , olmadı
Olduramadım !
Bütün yolları denedim ..
Bütün keder sınavlarına girdim ..
Ama sınıfta kaldım !
Yine çaldın kapımı …
Yine esir aldın parçalanmış ruhumu …
Yaralıyken zaten bir de esaret reva mı , sen söyle !



Anladım !
Anladım ki seni hala unutamadım !
Tek bir yol kaldı geriye ..



Kırk kere söylersen olurmuş derler ya , başlıyorum saymaya ..
Unuttum !
Unuttum !
Unuttum !
Unuttum !
Unuttum !
………….
………….
………….
………….
………….
Unuttum !