RESİM

Nedense bütün resimlerde ben,

Böyle mahzun ve perişan çıkarım..

Hep böyle hayata kapalı durur

Gülmesini unutmuş dudaklarım.

Artık canından bezmiş kimselerin

Hazin bakışı parlar gözlerimde

İçinden adamlar arabalar geçer

Çizgiler alnımda bir büyük cadde..

Aynada saçlarımı düzeltirim,

Bir perde iner yüzüme alçıdan.

O, bin mumluk ampullerin altında

Korkarım korkarım fotoğrafçıdan..

Bakışlarım gümüş camlara sorar

Elbisemin eskiliği belli mi?

Sonra karşıda, küçük  bir noktaya

Dikerim kahverengi gözlerimi

Kabahat objektifte camda değil,

Onlara yaşlı gözlerle bakarım..

Nedense bütün resimlerimde ben

Böyle mahzun ve perişan çıkarım...