| Toplam bakislar: 2608 - Toplam yanitlar: 1 |
|
| GONDEREN: Almira on 11/02/2009 00:46:14 |
|
Ben daha küçük bir çocuğum.
Benden boyumdan da büyük şeyler istiyorsunuz. Benim henüz bir çocuk olduğumu unutuyorsunuz.
Ben daha küçük bir çocuğum.
Benden boyumdan da büyük şeyler istiyorsunuz. Benim henüz bir çocuk olduğumu unutuyorsunuz. Benden sizin gibi düşünmemi, sizin gibi konuşmamı ve sizin gibi davranmamı bekliyorsunuz. Bazen sizin hiç çocuk olmadığınızı düşünüyorum.
Ben bir çocuğum. Henüz nerede susulur, nerede konuşulur, nerede ağlanır, nerede gülünür bilmiyorum. Bunları öğrenmeye çalışıyorum. Kalabalık yerlerde ve sizin arkadaşlarınızın yanında bağırdığımda, koşturmaya çalıştığımda siz çok rahatsız oluyorsunuz. Bana gülümseyerek bakan yüzünüzün bir an korkunç bir canavara dönüştüğünü görüyorum. Bunun yanlış bir şey olduğunu anlamaya başlıyorum. Ama yine de sizin istediğiniz gibi bir çocuk olamıyorum. Çünkü içimde bir şeyler beni yerimden kaldırıyor, koşmamı istiyor. Sizin gibi durağan bir şekilde oturmamı, sohbetinizi dinlememi istiyorsunuz. Oysa ben sizin neler konuştuğunuzu anlamakta güçlük çekiyorum ve sıkılıyorum. Ben bir çocuğum sizin istediğiniz şekilde hareket etmem çok zor. Ben içimden geldiği gibi davrandığımda kendimi daha mutlu hissediyorum.
Biliyorum siz bana henüz alışamadınız. Hatta kimi zaman da benim davranışlarımdan utanıyor, sıkılıyorsunuz. Benim bu şekilde davranmam sizin suçunuz gibi birbirinizi suçladığınıza şahit oluyorum. ‘Sen bu çocuğa bu kadar yüz veriyorsun, senden destek aldığı için böyle davranıyor’ buna benzer cümlelerle benden uzaklaşıp tartışmaya başlıyorsunuz. Bu benim çok işime yarıyor. Nasıl olsa birinizden biriniz benim yanımda olacak. Kimi zaman da sizin birbirinizle tartışmalarınızın sorumlusu olarak kendimi görüyorum. O zaman bunlara neden olduğum için yok olmak istiyorum. Bir taraftan da sizin birbirinize bağırmanızı görüp, ben de arkadaşlarıma bağırıyorum.
Ben bir çocuğum.
Beni anlayabilmeniz için benim yaşımda olmanız gerekiyor. Oysa sizde benim yaşlarımda oldunuz. Benim sizi anlamam zor, çünkü ben henüz sizin yaşınızda olmadım. Ben bir çocuğum, beni anlamak için benim yaşımdaki halinizi hatırlamaya çalışın. Anne ve babanız size kızdığında ve sizi engellemeye çalıştığında neler hissettiğinizi ve neler yaptığınızı düşünün. Beni daha iyi anlayacaksınız.
Ben bir çocuğum.
Kimi zaman kendi istediğim şeyleri yapabilmek için size gerçek olmayan şeyler söyleyebiliyorum. Ya da bana kızacağınızı düşündüğüm için böyle davranıyorum.
Ben bir çocuğum ve çok meraklıyım.
Siz ne derseniz deyin ben yaşayarak öğrenmek istiyorum. Neyin doğru, neyin yanlış olduğunu. Öğreneceklerim belki hoşuma gitmeyecek ve ben çok üzüleceğim. Sizin beni korumaya çalıştığınızı biliyorum ama ben yaşayarak öğrenmek istiyorum.
Kimi zaman kendinizi işinize o kadar kaptırıyorsunuz ki, benim var olduğumu unutuyorsunuz. Bana ayıracak zamanınız olmadığında ben de kendimi göstermeye çalışıyorum. Ben bir çocuğum beni anlamaya ve benim dilimden anlamaya çalışın.
Çok zor bir şey değil beni anlamak. Sizin gibi çok şey görmüş ve yaşamış kişiler için. |
|
| GONDEREN: stroyy on 11/02/2009 02:16:14 |
|
çocuklarla kurulan ilişkilerde bazı iletişim engelleri var
Bunlar emir vermek, yönlendirmek, uyarmak, göz dağı vermek, ahlâk dersi vermek, öğüt vermek, çözüm ve öneri getirmek, öğretmek, nutuk çekmek, yargılamak, eleştirmek, suçlamak, aynı düşüncede olmamak, bu iletişim engelleri kullanıldığı zaman, çocuklar kendilerini değersiz hissedebiliyor, savunucu bir iletişime girebiliyorlar.( çocuk"ken tıpkı benim yaptığım gibi ) Oysa onlarla empati kurabilsek
çocukların duygularını anlayabilsek , sanırım çocuklarla anne-babaları arasında daha sağlıklı ilişkiler kurulabilir.... güzel bir paylaşımdı Almira ellerine sağlık.... |
| Back To Top |
|
|
