Sevgili Anneciğim, Sevgili babacığım,



Bütün duygu ve düşüncelerimi dile getirebilseydim, size şunları

söylemek isterdim: Sürekli bir büyüme ve değişme içindeyim. Sizin

çocuğunuz olsam da, sizden ayrı bir kişilik geliştiriyorum. Beni

tanımaya ve anlamaya çalışın. Deneme ile öğrenirim. Bana ayak

uydurmakta güçlük çekebilirsiniz. Oyunda, arkadaşlıkta ve

uğraşılarımda özgürlük tanıyın. Beni her zaman her yerde koruyup

horlamayın. Davranışlarımın sonuçlarını kendim görürsem, daha iyi

öğrenirim. Bırakın, kendi işimi, kendim göreyim. Büyüdüğümü başka

nasıl anlarım yoksa. Büyümeyi çok istiyorsam da, ara sıra yaşımdan

küçük davranmaktan kendimi alamıyorum. Bunu önemsemeyin, ama

beni şımartmayın da. Hep çocuk kalmak isterim sonra. Her istediğimi

elde edemeyeceğimi biliyorum. Ancak siz verdikçe, almadan

edemiyorum. Bana yerli, yersiz söz de vermeyin. Sözünüzü

tutmayınca, sizlere güvenim azalıyor. Bana kesin ve kararlı

davranmaktan çekinmeyin. Yoldan saptığımı görünce beni sınırlayın.

Koyduğunuz kurullar ve yasakların hepsini beğendiğimi söyleyemem.

Ancak, hiç kısıtlamayınca, ne yapacağımı şaşırıyorum. Tutarsız

davrandığınızı görünce, hem bocalıyor, hem de bundan yararlanmadan

yapamıyorum. Öğütlerinizden çok, davranışlarınızdan etkilendiğimi

unutmayın. Beni eğitirken ara sıra yanlışlar yapabilirsiniz. Bunları

çabuk unuturum. Ancak birbirinize saygı ve sevginizin azaldığını

görmek beni yaralar ve sürekli tedirgin eder. Çok konuşup, çok

bağırmayın. Yüksek sesle söylenenleri ben pek duymam. Yumuşak ve

kesin sözler bende daha iyi bir iz bırakır. "Ben senin yaşındayken"

diye başlayan söylevleri hep kulak ardına atarım. Küçük yanılgılarımı

büyük suçmus gibi başıma kakmayın. Bana yanılma payı bırakın. Beni

yaramazlıklarım için kötü çocukmuşum gibi yargılamayın. Yanlış

davranışım üzerinde durup düzeltin. Ceza vermeden önce beni

dinleyin. Suçumu aşmadığı sürece, cezama katlanabilirim.

Beni dinleyin. Öğrenmeye en yakın olduğum anlar, soru sorduğum

anlardır. Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun. Beni yeteneklerimin

üstünde işlere zorlamayın. Ama başarabileceğim işleri yapmamı

bekleyin. Bana güvendiğinizi belli edin. Beni destekleyin, hiç değilse,

çabamı övün. Beni başkaları ile karşılaştırmayın. Umutsuzluğa

kapılırım. Benden yaşımın üstünde olgunluk beklemeyin. Bütün

kuralları birden öğretmeye kalkmayın. Bana süre tanıyın. Yüzde yüz

dürüst davranmadığımı gördüğünüzde ürkmeyin. Beni köşeye

sıkıştırmayın. Yalana sığınmak zorunda kalırım. Sizi çok bunaltsam

da, soğukkanlılığınızı yitirmeyin. Kızgınlığınızı haklı görebilirim, ama

beni aşağılamayın. Hele başkalarının yanında onurumu kırmayın.

Unutmayın ki, bende sizi başkalarının önünde güç durumda

bırakabilirim. Bana haksızlık ettiğinizi anlayınca, açıklamaktan

çekinmeyin. Özür dileyişiniz, size olan sevgimi azaltmaz, tersine, beni

size daha çok yaklaştırır. Aslında ben sizleri olduğunuzdan daha iyi

görüyorum. Bana kendinizi yanılmaz ve erişilmez göstermeye

çabalamayın. Yanıldığınızı görünce üzüntüm büyük olur. Bana

verdikleriniz yanında benden istediklerinizin zor olmadığını da

biliyorum. Yukarıda sıraladığım istekler size çok geldiyse, bir

çoğundan vazgeçebilirim, yeter ki beni ben olarak seveceğinize

olan inancım sarsılmasın. Benden "Örnek çocuk" olmamı

istemezseniz, ben de sizden kusursuz anne-baba olmanızı

beklemem, severek ve anlayışlı olmanız bana yeter. Sizin

çocuğunuz olarak doğmak elimde değildi. Ama seçme hakkım

olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak istemezdim.

Sizi seviyorum. Çocuğunuz.

 Sizin

çocuğunuz olarak doğmak elimde değildi. Ama seçme hakkım

olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak istemezdim.

Sizi seviyorum. Çocuğunuz.

emeğine sağlık almira anne,baba ve çocuk üçgeninde yaşanan zamanla aşılabilecek hoş sıkıntılar bunlar ! güzel bir  paylaşımdı tşkler