Nicedir sensizliği görmez olmuş gözlerim…
Sayfalarım boş…
Ben, sensiz anlamsız…
Ama bir okadar anlamlı gidişine,
kelimelerim çığlık çığlığa…


Yazdıkça, çoğalıyor..
Çoğaldıkça, kanıyor..
Kanadıkça, ağırlaşıyor sensizliğim !

Ve yine..yeniden…


Gidişini yüreğime yazıyorum,
sensizliğin bilmem kaçıncı durağında…
Ayrılığın kokusu tenimde,
bırakıyorum ‘’sen’’i puslu gölgelere…


Gecede saklı firari korkularım…
Gizleniyor yıkıntılarım,
sen’li caddelerimde…


Yürüyorum yorgun yüreğime..
Yetişemiyorum dilsiz düşlerime !


Susuyorum…
Sustukça, boğuluyorum…!



Sensizliğe çare yine ‘’sen’’…
Ama bensizliğime çare yine ‘’sen ‘’…

Ve yine.. yeniden…

Sessiz bir gecede hatırlanmak üzere,
Kapatıyorum sensizliği tozlu sayfalara…