Buz gibi soğuk bir gecede,senden kilometrelerce ötede,her hücremde hissederken seni;
Geçmek bilmiyor saatler...
Akrep yelkovana ulaşamazken;ki yeterince uzun geceler,ben bu karanlıkta sensiz ama hayalinle,izlerinle...dopdoluyum seninle...

Aynı şehrin ışıkları almalı gözlerimizi oysa,
Aynı gökyüzüne bakıp,
Aynı kayan yıldıza çevirip yüzümüzü,birbirimizi dilemeliyiz oysa...

Senden uzakta olmayı susuzluk bellemişken,dilim-damağım kupkuru.Kat kat giydim üstüme ne bulduysam...İlla ki üşüyorum ellerin olmadan.
Soğuk iliğime kadar işliyor.
Sen yoksun ya buralarda,tüm rüzgarlar yüreğime esiyor!!!

"Oysa tırnağımın ucuna kadar buz tutmuş bedenim..."

Belki üşümemeli bu kadar,belki ısıtmalı bu güneş az biraz..
Bakmaya alışmış,güneş bellemişken gözlerini...yapamıyorum buralarda

O yüzden...
Senden uzakta yaşadığım eksiklik yüzünden,
Aynı havayı solumadan seninle,içime basan kasvet yüzünden,
Ve sayamadığım daha bir çok neden,içimi acıtan onca yol varken
Bekle beni...
En güzel gülüşümle yüzümde,tüm ayazı bırakıp yollara..Sana Geleceğim...



Ellerimde huzur...yüzümde sevinç...gözlerimde gözLerin kalbimde sen...

Bu can Bu anlam,Yaşam..Feda oLsun sana..
An ve an seni yaşarken,gözlerinde erimeyi düşünürken..
(Seninleyim ve korumasızım, yalnızım... Ne müthiş bir çelişkidir bu!)

Gözlerimi kapatıyorum. Artık susma vaktidir.

Bir yoksun, bir varsın; ama en çok yoksun. Başım dönüyor.

Sevgili(m) ! Ömrümün varı! Ey hayal! Ey Gerçeğim