Düşlerde gezerken seninle,ayrılık çanları çalıyormuş meğer.İçimizdeki
kalbimizdeki aşkımızın kalesi sarsıntıdaymış meğer,Güzel bir rüyanın sonu
gibi hiç bitmesini istemediğimiz sevdamız,şimdi ayrılığa gebe.Bakamıyor artık gözün gözüme,değmiyor elin elime,böyle ne oldu bize..


Bir adım kalmıştı kavuşmamıza,yüzükleri takacaktık parmaklarımıza
Aşkımız,gül olacaktı solmayacasına,öpüşecektik doyacaktık sevdamıza
Durdu her şey saatler,kara günler peydah oldu.ve içimizdeki o gül soldu.
Ayrılıkla..


Mevsim ayrılık mevsimiymiş,hazana dönen,yaprak yaprak dökülen ve
aşkın son düğümünü çözen,elimizdeki ümitleri alıp götüren.Ne ben
istedim ayrılmayı nede sen,ne çektiysek sevgilim kaderden..


Şimdi sensizlik sendromu yaşıyorum,içerimde bir yalnızlık kalbimde bir bahtsızlık,kurşun sıkılmış yaralı bir martı gibiyim gözlerim boşlukta
Biliyorum bir yerlerdesin ama nerede,şimdi sadece bana ait düşlerimde
varsın,çok görme bana onuda elimden alamazsın..


Saçların elime alışmışken,kokun tenime karışmışken,gözlerin gözlerime
barışıkken,sen ayrılıktan bahsediyorsun,Şimdi yüreğim tuz buz oldu.
Vuruldum,can evimden,talihim gülmeden,sana sevgimi veremeden
vedadan bahsediyorsun neden,hemen karar verme,karşıma gelme
düşünmeden..


Düşündükçe seni sürükleniyorum çıkmazlara,grifit acılar sarıyor yüreğimi
Her yaptığım,her düşüm,zehir olarak geri dönüyor bana,öyle tamir
olmaz yaralar açtınki kalbimde ağladıkça hüzünlendikçe daha çok
saplanıyorum senin girdabına..


Ellerim boş tutmuyorsun artık.O güzel sözlerin yok,gözlerin izlemiyor beni
Utanmıyorum.Yüzüm kızarmıyor,Oysa her dokunuşunda alev alev yanardı bedenim,her öpüşünde yıldızlar düşerdi gözbebeklerime
Ama sen yinede inanma sözlerime,kalbim meşgul,kalbim perişan