Zannetme bir nefes kadar uzaktasın

Acıya inat hala yüreğimde yaşamaktasın

Belki de gözyaşıyla adımı anmaktasın

Belki de yıldızların koynunda karanlıktasın (Kardelen)



Sen ağlama ne olur

Hatırlar mısın bir zamanlar

Gözyaşında ıslanmış gülüşlerimi

Ölümsüz sevdanla yeniden yeşertmiştin

Şimdi sıkıca sarıl bana

Usulca zifiri karanlıkları giydir tenime

Yaşadığın şehrin günahlarını ser yüreğime

Ve uyanmadan hasretinden bu sabah

Tüm umutlarımı al gizlice

Bundan sonra karanlıkların benim

Yıldızlar ise hep senin olsun (Kardelen)



Zannetme ki bir nefes kadar uzaktasın

Sensizliğe inat hala yüreğimde yaşamaktasın

Belki de baharın koynunda karakışlardasın

Belki de Temmuz ortasında gözyaşında ıslanmaktasın (Kardelen)



Sen ağlama ne olur

Hatırlar mısın bir zamanlar

Tükenmekte olan nefesimi

Gülen gözlerinle mutluluklara sermiştin

Şimdi sıkıca sarıl bana

Usulca acılarının gömleğini giydir bedenime

Asırlık gözyaşlarını değdir yüreğime

Ve uyanmadan özleminden bu sabah

Tüm mutluluklarımı al gizlice

Bundan sonra acıların benim

Mutluluklarım ise hep senin olsun (Kardelen)