...
Duruyorum sadece!
Olduğum yerde kırk yıllık bir çınar gibi yorgun ve sıkılgan ..
Tüm umudunu yitirmişçesine hissiz ..
Rüzgarın bile tek bir yaprağımı kıpırdatamayacağı kadar halsiz ..
Öylece duruyorum !
Tamamen tükenip yok olmayı bekliyorum belkide,kendimden bile habersiz ...
Öylece duruyorum seni unutmayı bekleyerek!
-Sadece beklemekle kaç adım atılır ışığa doğru-
Fallarımda çıkan kapalı yollar gibisin!
Ne senden gidebiliyorum ne kendime varabiliyorum ...
Yüreğim kabarıyor,yüreğim kabardıkça yollar kapanıyor ..
Ve yollar kapandıkça ben hiç kopamazcasına bağlanıyorum ruhumun canımı yakan acısına !
Bağımlı oluyorum sonra,acıtmadan atmıyor kalbim !
Bağlandıkça sanıyorum ki canımı yakmana alışmış olmanın esiriyim ben ..
Çeviririken sonuna kadar içtiğim kahvemin fincanını,dilekler tutuyorum içimden !
Yollarım açık olsun artık diye ...
Ve bir adım atabilmek için fincanıma eşlik ederek bende,soğumasını bekliyorum yıkılmışlığımın ..!!!