...
Duruyorum sadece!

Olduğum yerde kırk yıllık bir çınar gibi yorgun ve sıkılgan ..

Tüm umudunu yitirmişçesine hissiz ..

Rüzgarın bile tek bir yaprağımı kıpırdatamayacağı kadar halsiz ..

Öylece duruyorum !

Tamamen tükenip yok olmayı bekliyorum belkide,kendimden bile habersiz ...

Öylece duruyorum seni unutmayı bekleyerek!

-Sadece beklemekle kaç adım atılır ışığa doğru-

Fallarımda çıkan kapalı yollar gibisin!

Ne senden gidebiliyorum ne kendime varabiliyorum ...

Yüreğim kabarıyor,yüreğim kabardıkça yollar kapanıyor ..

Ve yollar kapandıkça ben hiç kopamazcasına bağlanıyorum ruhumun canımı yakan acısına !

Bağımlı oluyorum sonra,acıtmadan atmıyor kalbim !

Bağlandıkça sanıyorum ki canımı yakmana alışmış olmanın esiriyim ben ..

Çeviririken sonuna kadar içtiğim kahvemin fincanını,dilekler tutuyorum içimden !

Yollarım açık olsun artık diye ...

Ve bir adım atabilmek için fincanıma eşlik ederek bende,soğumasını bekliyorum yıkılmışlığımın ..!!!