Öylece oturup bekliyorum...

Sessiz...

Kımıltısız...

O kadar uzun zamandır bekliyorum ki
Neyi beklediğimi de unuttum artık.
Bundan daha korkutucu ne olabilir...
Toprak yanıyor ayaklarımın altında
Karanlığa bir kapı açılıyor tam yüreğimde
Arsız uçurumlardan yuvarlanıyorum ardından...
Ya unutulduysam ben de...
Yağmur yüklü bulutlara kararıyor gözlerim
Unutulmanın korkunçluğuna saplanıyorum...
Öylece oturup düşünüyorum...

Sonsuz...

Olumsuz...

O kadar uzun zamandır düşünüyorum ki
Neyi düşündüğümü de unuttum artık.
Bundan daha düşündürücü ne olabilir...
Özlemlerim depreşiyor geride kalanlara
Kardelenler çıkıyor buza kesmiş yüreğimin kıyılarında
Umuda tomurcuklanıyor ellerim ardından...
Ya seviliyorsam ben de...
Karakışlarda zemheri ayazları yaşarken
Özlemek belki de en güzeli...
Öylece oturup özlüyorum...

Sensiz...

Çaresiz...