Sana yazdığım tüm şiirler yarım kalıyordu Aslında yazamadığımdan değil Seni anlatmaya kelimeler yetmiyordu… Gittiğin gün anlamını yitirdi mevsimler Zamansız durdu saatler …Ve rakamsız basıldı tüm takvimler Şimdi susuyorum Kızgınlık ya da kırgınlıktan değil bu derin sessizlik Aksine konuşmak haykırmak istiyorum derdim sensizlik Konuşmanın ne anlamı var sözcükler yetersiz ...Ve dalıp gidiyorum uzaklara Bir sen varsın aklımda bir de bu soğuk beden Suskunluğuyla ulu orta ve çaresiz Özlüyorum kalbimin en değerli varlığını Tek ve gerçek sahibini
Ağlıyorum Aglıyorum gözyaşlarım sevda seli Özlem bir çöl misali ben ise söndürmek için çabalıyorum İçimdeki alevi. Yüreğimde ayrı kalmanın acısı ve ben eriyorum bir tanem Akan her bir damla gözyaşını kutsal sayardım Ve uğrunda can verirdim her bir damlası için Şimdi tüm kainat yok olmalı yüreğim seni kaybettiği için Ağlayan gözlerim sağır yüreğimden Elbet bir gün hesap soracak Bir boşlukta olduğumu yüreğim sana fısıldayacak Sevdalı dilim seni her gün bin kez haykıracak Bir düşün bir düşün Kim itti bizi bu ayrılığa kim yaktı bizi kim? Uzat ellerini koy yüreğimin üzerine ayrılık olmasın bir daha Gittiğin gün Yüreğim ağladı sensiz ilk defa
