Seni hiç benim gibi seven oldumu
Koynunda resmin ile yaşarken
Sensizlikten sessizce kahrolan
Her güne hasretinle başlarken
Seni sensizkende seven oldumu
Sen onun canını her yaktığında
Göz yaşlarını kimse görmesin diye
Yağmurun altında kalan oldumu
Canını varlığını sana adayan
Seninle ağlayıp senle gülen oldumu
Herşeyi sana senide herşeye
Söylesene sevgilim yazan oldumu
Gözlerini satır satır parağraf başlarına
Yüreğini parantez içlerine alan oldumu
Ne kalemler tüketirim tükenmeyen hasretinle
Söylesene seni benim kadar seven oldumu
Zerre kadar şüphenmi var aşkımdan
Gözlerin aklımdan gitmez hayalinse karşımdan
Hâlamı anlayamadın güzel sevgilim
Sen yokluğu boğazıma düğüm olurken
Özlemleri çığlık olan yürek sesimsin
Sen '' belki '' dünyasında
'' keşke '' kokan havayı solurken
''iyi ki'' dediğim tek nefesimsin
Sen kalbime giren bir sevda kurşunusun.
Ya hep orada kalacaksın
Ya çıkarken canımıda alacaksın
Papatya falı gibi oynama şu ruhumla
Koparılan her yaprak incitir belki ama
Bilki asla düzelmez kristal kırılırsa
İnan bana sevgilim
Yanlış insanda doğru aşk bulamazsın
Belki seven birisi bulunur ama
Seveceğin birini hep bulamazsın
Seni benden daha çok seven bulursan
Seni şimdi unutmaya hazırım inan
Seni benden daha çok seveni arıyorsan
Bu canın ölmesini bekle o zaman
Çünkü hayatta olduğum sürece seni
Hiç kimse benden fazla sevemez inan
Çarparmıki şu kalbim içinde sen olmazsan
Benim tek gerçeğim sensin gerisi yalan
Gün gelirde varlığımı yokluğuna mahküm edersen
Bilki o gün uçurumun kenarına geldiğim gündür
Harabeye çevirirde beni eğer gidersen
İsmini son nefesimle verdiğim gündür
İnan bana bu kalbi sensiz taşıyamam
Sensizliğin siyahında ben renkli yaşayamam
