Gel de Adın  Aşk  Olsun
 
Güneş doğup battıkça tükenip gider zaman,

Yarınım sana hasret, bil de adın aşk olsun…

Anlamsız bir boşlukta, sevmelerim toz duman,

Yüreğim isyanlarda, gel de adın aşk olsun…

Yokluğunu vururken kalbim her saat başı,

Nerdeyse çatlayacak, içimde sabır taşı,

Yanağımı ıslatan, yalnızlığın gözyaşı,

Ellerinin muhtacı, sil de adın aşk olsun…

Sürgün yemiş umutlar, ıssızca bir adada,

Çaresiz derman arar, her duyduğu sedada,

Hislerim şafak bekler, karanlık bir odada,

Gönlümün kapısını, çal da adın aşk olsun…

Körük olur acıya, alıp verdiğim nefes,

Ne kadar özgür olsam, etrafımda dar kafes,

Varsın da deli desin, isterse bana herkes,

Serimi sevdalara, sal da adın aşk olsun…

Mevsimlerin tadı yok, dört bir mevsim kış gibi,

Derdin mizana vursam, dağlar ile eş gibi,

Mecburum anlasana, sana ekmek aş gibi,

Küskün duran bahtıma, gül de adın aşk olsun…

Yıllarca kâbus görmüş, duygularım askıda,

Kaybolan mutluluğun, çığlığı var yankıda,

Ruhum gıda arıyor, çalınan her şarkıda,

Sazda, sözde, mızrapta, telde, adın aşk olsun…

Gözlerinden içeyim, yudum yudum hayatı,

Sözlerinle geçeyim, sarp dikenli Sırat’ı,

Mecnun’la Leylâ’daki, yangının birkaç katı,

Ateşle yak sinemi, del de, adın aşk olsun…

Gündüz üstümde bulut, geceler zifiridir,

Beni bende yok eden, sensizlik zehiridir,

Varlığın tendeki can, ecelin tehiridir,

Tek parça yaşanmıyor, böl de adın aşk olsun…

Ya toprağın ya senin, şu çilekeş bedenim,

Ya sen beni saracak, ya da beyaz kefenim,

Mezarımın taşına, yazılmasın nedenim,

Azrail’i başımdan, al da, adın aşk olsun…

                Şiir       :  Metin Yıldırım

 Sunum  :   Ceren