KiMi KaYBeTTiGiNi ANLaYaCaKSıN.....
Ey Acılarımın Başkenti
Ey Gecelerimin Cinneti
Öyle Kolay Olmayacak Gidişin
Daha İlk Adımında Sendeleyeceksin
Bir Yangın Yayılacak Parmak Uçlarından
Bu Şehrin Buz Tutmuş Taş Duvarlarına
Göreceksin
Gezdigin Butün Sokaklarda
Düşlerim Takılacak Ayaklarına
Titreyeceksin...
Ey Hayallerimin Kaçagı
Ey Gönlümün Sustalı Bıçagı
İlk Darbeyi Hatıralar Saplayacak Sırtına
Bütün Şarkılara Küseceksin
Sahipsiz Mezarlarda Bulacaksın İkimizden Kalanı
Ve Bir Duvar Gibi Çarpacak Kimsesizligin Yüzüne
İrkileceksin...
Ey Yalnızlıgımın Miladı!
Ey Uykularımın Celladı!
Önce Kendi Yalanların Hançerleyecek Seni
Sonra 'Keske'lerin
Bir Kar Yangınında Buzlar Misali Çözüleceksin
Gözlerinden Kara Yagmurlar Gibi Dökulecek Pişmanlıgın
Tükeneceksin...
Ey Çıglıklarımın Sireni!
Ey Ömrümün Kara Treni!
Köhne Bir İstasyonda
Tek Kanatı Bir Kuş Konacak Omuzlarına
Kırdıgın Bir Kalbi Bırakacak Avuçlarına
Şasıracaksın
İşte Bu Son Duragı Olacak Kaprislerinin
Delik Deşik Bir Hasretle Düşeceksin Kaldırımlara
Ellerin Bile El Vermeyecek Sana
Ayakların Çoktan Çekip Gitmiş Olacak
Gözlerin En Uzak Yıldızlara Takılacak
Yıkılacaksın
Bir Sen Bir de O Taş Kalbin
Kalacak Sokak Ortasında
Kaderinse Yaşlı Bir Çöpcünün Yorgun Ellerinde
Aglayacaksın
Belki Biraz Geç Olacak Ama
İşte O Gün....
Kimi Kaybettigini Anlayacaksın.....
Ahmet Selçuk İLKAN
