Söz vermiş olmanın ağırlığıyla, idamlara uğurladım huzurumu...
Ve değmezler uğruna, kesildi gurumun soluğu...
Ömür defterim; hep verilmez hesaplarla doldu...
Dur! Diyemedim yüreğimin medcezirlerine....
Başlattığım yangını söndüremedim...
Lalezarlar ummamıştı fani olandan yüreğim,
Başı boş arsız bir sarmaşık olmayı da ben beceremedim...
Güne dönemedi, karanlıkğa mecbur düşlerim...
Dur! Diyemedim yüreğimin medcezirlerine....
Başlattığım oyunu bitiremedim...
Alçılar istedim köşedeki nalburdan
Saten boyalarla gizledim yüreğimin çatlaklarını
Sıvadım yüreğimin seven yanını
Gamzelerimde katman katman astarlar..
Gülüşlerimi malaladım...
Dur! Diyemedim yüreğimin medcezirlerine...
Başlattığım herşey yarım...
Aglama yüregim bu sevda bitecek..
Üzeri toz kaplamış kilitli bir sandık gibi..
kimseler görmesin, kimseler bilmezsin,
dokunmasın diye
Ruhumun en kuytu yerine saklıyacagım onu
Ne kadar sevmişim ne önemi var,
ne kadar aglamışım, onuda bosver
Tavan arasına kaldırılmış eski bir albüm gibi
ya da bir hatira defteri , oralarda bir yerde
Öylesine saklıyacagım bu aşkı
Öylesine derinlere , öylesine gözden uzak
Bir ben bilecegim, birde yüregim
Bir zaman içimi ısıtan, kalbimi yakan
sımsıcak bir sevgimin oldugunu..
kırıcı yakıcı
bir o kadar´da gerçek ve zor oldugunu
imkansızlıgı, sebepsiz bitişini
Aldırmadan yaşamına devam edişini
koskoca bir girdapda nasıl savaş verdigimi
Bir ben bilecegim birde yüregim artik
bu sevda bitecek, bu aci dinecek.....
