Sen hayatıma girmeden önce zaman geçmek bilmezdi.
Bugünü zorla yaşar, yarını düşünmek bile istemezdim.
Çünkü bilirdim ki yine sabahım güneşsiz olacaktı.
Her yaşadığım mutluluğun ardından, ağlamaktı payıma düşen.
Sanki yaşadığım mutluluklar geçici olmaya mahkum,
gözlerimde sürekli ağlamaya yeminliydi.
Hep yarım kaldı sevgilerim bunca zaman.
Ne ömürlük sevdim, ne de bir ömür sevildim.
Yaşadığım her eksik sevgide, uzaklaştım gerçek sevgilerden.
Artık gözlerim bakışlardan uzak,
Ellerim dokunmaya ürkek,
Yüreğimse tekrar sevemeyecek kadar yaralıydı.
Gönlüme kilidi vurmuştum çoktan.
Ölümü bekleyen hastalar gibi, yalnızlığa vermiştim kendimi.
Yaşadığım zoraki akşamların sonunda çıkmıştın karşıma.
Yüzün o kadar temiz o kadar huzur vericiydi ki,
gönlümün kilidini kırıp
atmamak mümkün değildi.
Yalan da olsa duyguların, kanmak istedim.
Anlık da olsa yaşayacağım mutluluk, hazırdım
senin için gözyaşı dökmeye.
İhtiyacım vardı, yalan da olsa sevilmeye.
Yüreğimde büyüttüğüm korkularla başladım bu sevdaya.
Niyetim bu korkuları yok edip
benim sana, senin de bana aşık olmandı.
Gerçek sevgiyi sende bulup, bu sevgiyi sadece
seninle paylaşmak adınaydı.
Yalanlarla dolu bu dünyada, tek gerçeğim olmalıydın benim.
İçinde bulunduğum bu karamsarlığın sonunda,
ışığım ilan etmeliydim seni.
Kalbimin sevgiye olan düşmanlığı, sana duyacağım
büyük sevgiye bırakmalıydı yerini.
Zaman yanında su gibi akmalı,
seni göreceğim başka bir zamanı heyecanla beklemeliydim.
Senin bana duyacağın sevgide büyük olmalıydı elbette.
Beni gördüğün zaman
ellerin titremeli, ayrı bir heyecan hissetmeliydin.
Senin için mutluluğun adı; benimle eşit olmalıydı.
Gözlerime her baktığında, tekrar aşık olmalıydın bana.
İsmim söylendiği an, bana duyduğun sevgi
gözlerinden okunmalıydı.
Öyle büyük bir sevgi yaşamalıydık ki,
Azrail bile bizi ayıramamalıydı.
Şu an uğruna ölecek kadar sevdiğim
ve uğruna ölecek kadar sevenimsin.
Zoraki yaşadığım günler, seninleyken bitmesini
asla istemediğim günler olmuştu.
Seviyordum işte seni çıkarsızca
ve seviliyordum artık karşılık beklenmeden.
Sen yokken tek dostum olan yalnızlık,
seni kıskanıp terk etmişti beni.
Artık hayata güzel gözlerle bakıyor,
seninle yaşadığım mutluluğun tadını çıkarıyorum.
Yalanlardan uzak dünyamda, sadece seninle yaşıyorum.
Gözlerim sana öyle mühürlenmiş ki,
inan başkasına sana baktığım gözlerle bakamıyorum.
Kalbim sevginle öyle dolu ki, senden başkasını sevemiyorum.
Sana sesleniyorum ey sevgili!
Ben seni bir günlük değil.
Ben seni yalanlarla değil.
Ben seni unutmak için değil,
bir ömür boyu sevilmek umuduyla seviyorum.
Hadi durma!
Eğer sevgimin büyüklüğüne inanıyorsan; sarıl bana
ve sende beni sevdiğini
haykır bütün dünyaya...
''belki'' dünyasında ''keşke''
kokan havayı solurken
''iyi ki'' dediğim tek nefesimsin...
