Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın...
Özlemek ; Her saat başı yolu gözlemekmiş..
Özlemek ; Bir an olsun hafızandan ne yaşananı ne de yüreğinde ki yüreğini , sevdiğini çıkaramamakmış..
Özlemek ; Korkuların başlangıcı , özlemin verdiği yürek yangınıymış..
Özlemek ; Onun yokluğunda gözlerinde gözlerinin kilitlediği anı düşünmek , buruk bir acıyla yüreğini çok özledim demekmiş..
Yüreğini özlediğim sen hep böyle yüreğimdesin ...
