Ellerim avuçlarının içinde kaybolduğunda anladım,
korkmadan sevmek ne demekti…
Seni sevmekti bereketli yağmurlar yağdırarak tabiatı canlandıran,
doğurarak güneşi elleriyle tüm çiçeklerimi açtıran.
Huzur içinde süzülen martılar
ve umut dolu bir çocuğun yüzündeki gülümseme kadar saftı,
seni sevmek yaşamaktı…
Yokluğun gözlerimden süzüldüğünde anladım
özlemek ne demekti…
Gelişine kuruldu sensizlikte tüm saatlerim.
Adın dua oldu dilimde.
Uykularım firariydi söndü tüm ışıklarım
bir bir karanlıklar pusu kurdu hasretine gebe bedenimde.
Annesini kaybeden minik bir kedi ve
uçurtması kopan gözü yaşlı bir çocuk kadar
çaresizdi özlemek seni isyan etmekti….
Ürkek bedenim kollarındayken anladım
şefkat ne demekti…
Çocuk oldum korkusuzca ve yaslandım omuzlarına.
Huzur kanıma işledi saçlarımda dolaşan
parmaklarından ve hiç üşümedim sıcağın dolanınca soluğuma.
Kapatıp gözlerimi rüzgarın şarkısını dinlemek
ve kokunu ciğerlerime çekmekti
şefkat erimekti beni saran kollarında…
Yüreğime değince ellerin anladım
güvenmek sorgusuzca ne demekti…
Tüm korkuları uçurup gökyüzüne
dört yanımı maviye boyadın.
Sevdayı ise kırmızıya; boynuma doladığın
o kolye ve ayaklarıma aldığın o pabuçlar gibi.
Dindi tüm fırtınalarım durgun bir suydun
susup seyre daldığım.
Ömrümü bakışına ve canımı gülüşüne katmaktı
güvenmek sana dolu dolu nefes almaktı…
Kendimden çok seni düşünmeye başladığımda
anladım aşk ne demekti…
Gözlerimdeki gülücüktü adın
yüreğimdeki ateş ve tarifi imkansız heyecandı.
Bana ait ne varsa sana yazmaktı düşünmeden.
Bir nehir oldum dur durak bilmeden sana akan.
Tutuşmaktı seve seve ve kanatlanmaktı aşk
beni bırakıp sen olmaktı…
Seni bulmak içindi yaptığım en büyük hatalar
anladım ve bu yüzden kendime bile kızamadım.
Sadece itiraz ettim sensiz geçen onca yıla
yok say hepsini ben hiç yaşamadım.
Yıldızlara hiç bakmadım ben mesela
o üç katlı evin terasında sarılmışken battaniyeye
gökyüzüne gözlerimi dikmeden önce.
Çay içmedim hiç o küçük masada
karşına geçip oturmadan önce.
Hiç dinlemedim o şarkıyı
tutup ellerimi sen benim için isteyip çaldırmadan önce.
Anladım ben hiç yaşamadım seni sevmeden önce…
Küçük bir kız nasıl büyürmüş yüreğime düştüğünde anladım…
Huzurun adıydı seni sevmek
dudaklarındaki tebessümü görmekti mutlu olabilmek
ve karşıma çıktığın ilk gün
“hayatımı değiştiren adam”
diyebilmekti sana koşarcasına gelebilmek…
Sarıl şimdi bana sıkıca ve bırak göğsünde uyuyayım
kokun sinmişken tenime
gözlerimi kapayıp öylece kalayım.
Yüreğimin orta yerine serdiğimsin
anladım ben artık seninle varım…
