Aydın yarınlar, uzak artık, loş ışıklarda bile kalmak haram
irdelemeden hayatı sonu olmayan bir yoldan sana geliyorum!
sahte dünyada incinmek korkutmuyor beni
gel gitler yorsada, alıştım, diyebildiğim kadar!
Mutluluk kelimesinin vaar olduğu bir şehir var mı?
mesela MELEKLER ŞEHRİ!var mı? öyle bir yer!
yoksa odamı yalan!
eğer var ise beni oraya götür derim sana!
götür ki beklediğimiz mutluluğu orada bulalım!
ilk görüşeceğimiz anı hayal ettimde!
aklıma geldi...
konuştuğumuz gibi belki birgün, dediğimiz o gün gelmiştir!
ama bu defa sözlerin bittiği, gönüllerin sustuğu
gözlerimizin konuştuğu an olsun yaşananlar!
sana kızmak mı?
ASLA
bunu yapamam!
belki o an bir tepki gösteririm
belki seni tokatlamak gelir içimden
ama yapabilir kıyabilir miyim sana bilmem!
sonra boynuna sarılır hiç bırakmamacasına ağlarım omuzunda!
sende acaba benim hissettiklerime tercümaan olur musun!
hislerini hissettirebilir misin, bilmem!
ama, bunu hissettirmenide hak etmiyorum Kİ ben!
ne seni, nede huzuru hak edebildim!
bende varlığı olan ama cocuk mu?
yaşlı mı?
gerçekten bilmeden bilmekte istemeden alıştım sana!
sözlerim seni incitir diye kimi zaman içimdekileri özgürce ifade edemedim!
ama, emin olmam ne kadar yetmiş olsada herneyse, bak yine saçmalıyorum!
ama bu defa diyeceğim!
evet, sana alıştım hemde çok!
doğru yolda yürümek isterken yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum!
yapmam gerekenleride biliyorum!
kuracağım hayatımın içinde sen olmayacaksın...
Herneyse bitanesi, sana hayatının geri kalanında
huzur ve mutluluğu sende bırakarak ayrılıyorum!
Dilerim mutlu olur ve tüm beklentilerini gerçekleştirirsin!
Seni kalbinde daima taşıyacak olan ben içinde
bir temennin olur ise sevinirim!
HOŞÇAKAL
Senem
