Gidiyorum
Giderim
Bende giderim elbet birgün
Bana bıraktıgınız yalanları
Size bagışlayarak
Giderim
Zamanlarımı karanlık gecelerinize
Yapıştırarak
Yapay duygularınızı maddi
Dünyanıza satarak
Kirli bir gölek gibi
degiştirdiginiz
Ayyaş sewdalarınızı
Suratınıza vurarak giderim
Geresiz aşklarınzın
Anlamı kalmadıgını
Bilerek giderim
Sewginin varlıgına inandıgım
Pişmanlıgımdan utanarak
Giderim
Bende giderim
Son gözyaşlarımı avuçlarıma
Toplayıp son kalan gülü
Savurarak giderim
Bir bebek gibi büyüttügüm sewgimi
Kimsenin olmadıgı
Issız hasret topraklara
Gömerek giderim
Gittigim yolun nereye gittigini
Bilmeyerek giderim
Sen sewginin yoklugunu bana
Hediye ederken
Ben heran kimsesizligimi
Hissederken
Sen bende kalan seni
Eritip tüketirken
Şu yazdıgım son satırları
Okurken
Benim yoklugumun farkında bile
Degilken ben olmayan
Kapılarımı suratına
Çarpıp giderim
Gömdüm artık yalnızlığımı
Zaman geçmiyor artık benim için
Mavi gökyüzünü seyrediyorum sadece
Seni seyretmem gibi gece olunca
Ve gözyaşlarımla suluyorum
yalnızlığımı
Ruhum uzaklaşıyor artık bedenimden
Görüyorum ama dur!
diyemiyorum
Lüzumsuz birini daha
siliyorum Dünya'dan
Senem
