Sevgimizi, aşkımızı bile kolay yaşamak istiyoruz.. Bizi yormasın, zorlamasın, başımıza bela olmasın... İstediğimiz zaman olsun, onun dışında yok olsun.. Bir kumandanın ucunda olsun her şey, bir bilgisayarın düğmesinde, bir telefonun tuşlarında... Ulaşmak, yaşatmak, canlandırmak, hissetmek için çaba harcamayalım...

Sanal dünya giriverdi hayatımıza tam da bu günlerde, çok da işimize geldi. Sanal alemin, sanal insanları olduk hemen. Duygularımızdan korkar olduk... Hissetmek yok... Her şey bir yalan... Sanal alem değeri yok...

Düşünemedik ki kablonun diğer ucunda gerçek insanlar oturuyor...

dokunmaya
hissetmeye
göz göze gelmeye korkar olduk...

bir bilgisayar, bir msn, bir kamera her şey tamam...

İnsan başka ne ister ki...

Böylesi daha güzel, sanal bir gerçeklikte sorumluluk duygusu yok,
bağlanma yok, hesap vermek yok deyiverdik... Canın isterse varsın, istemezse yok... Ne güzel, tam bu çağın insanına göre...
Kolay işin, hangi yoldan elde edildiğinin hiç önemli olmadığı kolay
paranın peşinde koştuğumuz, hayata direk tepeden başlamak istediğimiz bu günlerde, kolay sevgi, kolay ilişkilerde giriverdi usulca yaşantımıza..

Zora gelemiyoruz, gerçek ilişkiler sıkıyor biraz...

Biri azıcık duygularından söz ettiğinde birden itici oluveriyor, hemen pılımızı, pırtımızı toplayıp arkamıza bile bakmadan ordan
uzaklaşıveriyoruz.. Neden peki, bünyemizde barındırdığınız şeyden kaçmak niye, yok saymak, derinlere göndermek... Kimsenin gözüne gerçek anlamda bakmak istemiyoruz, korkuyoruz birilerinin gözlerine bakmaktan. Mekanik hayatlar, mekanik ilişkiler, mekanik sevmeler istiyoruz...

O kadar rahatladık ki artık.. sevmeye bile üşenir olduk... ben gelemem ama gelirsen de hayır demem... burdayım, isteyen gelip alsın... ben kılımı kıpırdatmam... uğraşamam... çaba harcayamam... ama şöyle yakınlarımda olsan o başka...
aşk aramıyorum, sevgi aramıyorum, ilişki aramıyorum unuttuk duygularımızı, yitiriverdik insanı insan yapan ruhumuzu...
Sevmekten korkar olduk;

Ne oldu bize, ne zaman, nerde kaybettik sevmeyi, kimlere bırakıverdik ruhumuzu, kimler acıttı canımıza da bu kadar acımasız oluverdik...

Ben uğraşamam ama sen buralarda olursan da hayır demem yani, diyecek kadar korkar olduk bir şeylerin peşinde koşmaya.. Bencil oluverdik...

Bir gün yalnız uyanmanın ne kadar korkutucu olacağı aklımıza hiç gelmiyor nedense.

Kendi doğamıza hasret yaşadığımızı bile anlayamadık

Alıntı…

Ne oldu bize, ne zaman, nerde kaybettik sevmeyi, kimlere bırakıverdik ruhumuzu, kimler acıttı canımıza da bu kadar acımasız oluverdik... 

''sanal dunya  yalan dunya''  deyip  kalplerimzi de   duygularımzı da  yalanlaştırdık....

Unuttuğumuz  şey  şu  İNSANLIĞIMIZI  KAYBETTİK....

EMEĞİNE YUREĞİNE  SAĞLIK ZİCANIM  HER  ZAMAN Kİ GİBİ  SÜPERSİN....

Sevgi emek ister.Tabiki birazda cesaret

hem böreğim bütün kalsın hem karnım doysun olmaz yani

çaba sarfetmek gerekir . Aşkına,

sevgine ,dostlarına sahip çıkacaksın

herzaman sözünün arkasında duracaksın Sanal yada reel hiç

farketmez dürüst olacaksın .

Emeğine Sağlık ZİCANIM

Yorum için tşkler Şekerim.

Cazibem yorum için tşk ederim.