Seni günlere böldüm, seni aylara
Daha yillara, yüzyillara bölecegim
Ve her zaman söyleyecegim ki beni anla
Böyle eskitilmis de olsa bu kalbi
Minesi çatlamis bir dis gibi durduracagim karsinda.

Siirler söylenir, siirler biter
Biz bu sevdayi neresine sakladikti sen ona bak da
Kahverengi avuçlarina mi gözlerinin
Tam oradan mi kahverengi yagan bir aydinliga.

Bütün günler yenilesir her bekleyiste
Ve bütün dünler, bütün geçmisler
Kapini açarsin ki bir de, hiç kimseler yok
Çaresiz, benim sana gelisim de hep böyle.

Dün aksama dogru turuncu bir bulut geçti
Sonra bütün bulutlar hep birden geçti
Anilar, anilar, belki hepsi bir kelime.