Yine aklım kalbime hükmediyor.

İçimdeki nehrin coşmasına izin vermiyor her zamanki gibi.

Tam coşacakken tam sınırlarını aşacakken tam çizdiği yoldan özgürce dilediği gibi çıkacakken geçiyor karşısına ve hükmediyor...
ama yinede düşünmeme,konuşmama,hissetmeme engel olamıyor,

İçimdeki kıvılcımı yangın olmadan söndürüyor sadece.
Kalbim ateş aklım su...
Ne zaman alev alsa aklım hiç acımadan söndürüyor o ateşi.

Sonrada dilim külleri savuruyor dört bir yana...
Sende herşeyin bittiğini yavaş yavaş söndüğünü görmek belkide İsteğimi tutkuya çeviriyor.

Göre göre duya duya kayboluyorum hayatın girdabında...

Nasıl bir savunmadır nasıl bir çelişkidir bu hissedilenler
Ne dersin sevgili belkide sonun başlangıcı bu...

Sendeki sonun bendeki başlangıcı!!!
İçime o kadar yabancılaştım ki
Gerçek sesimi duyamıyorum
Ne diyor ne anlatmaya çalışıyor
Ne istiyor ne yapıyor.....