Allah’ın mümin kulları için en önemli farz ibadeti İslam’ı tebliğ etmektir. Kişi namaz kılabilir, oruç tutabilir, zekat verebilir, arkadaş ortamlarında Allah’ı anabilir, Kuran okuyabilir... Ancak diğer insanların da Allah’ı tanıması, sevmesi, O’ndan sakınarak yaşaması için çaba sarfetmiyorsa ve İslam’a karşı olan felsefe ve akımlarla mücadele etmiyorsa, en büyük farz ibadeti olan tebliği yerine getirmemiş olur.
Müminler için tüm ayetler, istisnasız yerine getirilmesi gereken kesin emirlerdir. En büyük farz olan tebliğ ibadetinin nasıl yapılacağı konusundaki yöntemler de, Kuran’daki kıssalarda açıkça anlatılmıştır. Ancak burada tebliğ yöntemlerinden değil, Kuran’a göre tebliğ ibadetinin önemi ve önceliği konusundan bahsetmek istiyorum.
Peygamberlerin hayatına baktığımızda, ırk, dil, din, cinsiyet ayırmaksızın herkese tebliğ yaptıklarını görürüz. Bir kısım insan kitap ehline, dinsizlere ya da kadınlara tebliğ yapılmaz der. Ancak savundukları bu konu, dinleri konusunda kendi gevşekliklerine bir kılıf uydurmaktan başka birşey değildir. Çünkü tüm peygamberler İslam’ı yaymak için kitap ehline de, firavun gibi azılı bir ateiste de, Sebe Melikesi Belkıs gibi bir bayana da tebliğ yapmışlardır.
Allah Nur Suresi 55. ayette, İslam’ı dünyaya hakim edeceğini müjdelemiştir. Şu ana kadar İslam tüm dünyaya hakim olmadığına göre, içinde olduğumuz ahir zamanda bu müjde gerçekleşecek demektir. (Allah en doğrusunu bilir) Herkes evinde oturup sadece namaz kılar, yılda bir ay oruç tutar, arada da fakir doyurup geri kalan zamanını tv karşısında, hafta sonları piknikte, yazın tatilde.... geçirirse bu, kişinin kendi nefsine yaptığı büyük bir zulüm olur.
Ortalama 60-70 yıl süren yaşamımızın yarısının uykuda, büyük bir kısmının da yıkanmak, tuvalete gitmek, yemek yemek gibi eksikliklerimizi gidermek için geçtiğini düşünürsek, geriye Allah’ı razı edebileceğimiz 4-5 yıl gibi kısa bir zaman kaldığını görürüz. Bu 4-5 yıllık süreyi de içinde hiç Allah rızası barındırmayan, sadece nefsi tatmin etmeye yönelik keyfi eylemlerle geçiriyorsa insan, kendini güzel iş yapmakta sanırken, yapıp ettiklerinin de boşa gittiğini farkedemeyebilir.
"Onların, dünya hayatındaki bütün çabaları boşa gitmişken, kendilerini gerçekte güzel iş yapmakta sanıyorlar." (Kehf Suresi, 104)
Allah’a inandığını söyleyen pek çok insana rastlarız hergün. Ancak inandığı Rab’binin dininden ve Kitabı olan Kuran’dan habersizdir çoğu. Hapisaneler Allah’a inanıyorum diyen hırsızlar, katiller, tecavüzcülerle doludur. Bu kişilerin çoğu yüzeysel bir bakışla dine bakarlar. Dilleri Allah’ın varlığına inandığını söylerken kalpleri bunu tasdik etmez. Allah’ın büyüklüğünü, gücünü, ölüm ve ahireti kavrayamadıkları ve üzerinde düşünmedikleri için kolaylıkla kötülüklere bulaşabilirler.
Çevremizde bulunan bu kişilerin işlediği her suçtan bir anlamda bizlerde sorumlu oluruz. En büyük ibadet olan tebliği yerine getirmiş olsak, Allah’ın büyüklüğünün kavranmasına vesile olacak olan iman hakikatlerini, Kuran mucizlerini gece gündüz her ortamda anlatsak, insanları güzel ahlaka teşvik etsek elbette artan bu vahşet haberleri de zamanla yok olup gidecektir.
Kuran’ın geneline baktığınızda aynı konuların çok kere tekrar edildiğini görürsünüz. İslam’ı tebliğde tekrar ve telkin çok önemlidir. Bir konu farklı şekillerde defalarca anlatılabilir. İnsanların şuuru şeytani sistemin telkinleri ile o kadar kapanmıştır ki; bu kirliliğin açılması zaman alabilir. ’Bana dokunmayan yılan bin yaşasın’ mantığı şeytanın telkinlerinden biridir. Bu zihniyette olan insan evinde çoluğu cocuğu ile rahatsa, ticari işleri de yolunda ise, rahatını kaçıracak konulara girmek istemez. Mesela İslam’ı gece gündüz tebliğ etmesi, ihtiyacından arta kalan malının tümünü Allah’ın dinini yaymak için kullanması, Rab’binin nimetini durmaksızın anlatması gerektiği emredilen ayetler hatırlatıldığında nedense duymazdan gelir. Çünkü bu ayetleri yerine getirecek olursa, nefsinin isteklerine engel olması gerekecek, bu da ona zor gelecektir.
Ama aynı kişiler, evde pijama mücahitliği yaparken, İslam’ı gece gündüz tebliğ eden, hayatını Allah’a adamış, bu uğrurda nefsinin tüm istek ve tutkularını arkada bırakmış, maddi manevi tüm imkanları ile küfre karşı dünya çapında mücadele veren insanlara dil uzatmayı da en büyük ibadet sayarlar. Hapisaneler dolup taşmış, ’İslam ülkeleri küfrün zulmüne uğruyormuş, medya şeytanın elinde oyuncak olmuş’ umurlarında bile olmaz. Böyle müşrik ve münafık karakterlerinin de ifşa edilmesi ve Kuran’la bu kişilere karşı mücadele verilmesi, onların da Kuran’a davet edilmesi çok acil ve önemli bir konudur. Çünkü iman etmemiş insanların çoğu Kuran ahlakından uzak, hurafeleri din diye yaşayan ve kendisini dindar zanneden yobaz güruhun yaşadığını İslam zannederek dinden uzaklaşmışlardır.
İslam’ın kolaylık dini olduğu, sevgi ve barışı esas aldığı, temizliği, kaliteyi, görgü, bilgi ve bilimi emrettiği her ortamda anlatılmalı ve gösterilmelidir. İnsanları terslemek yerine sözün en güzel olanı ile hitap edilmelidir. Ayette Rab’bimizin bildirdiği üzere tebliğ yapılan kişiye nefsine yönelik güzel ve etkileyici sözler söylenmelidir. Tebliğ yapan kişi ayaklı Kuran gibi olmalıdır. Her tavrı, eylemi veya sözü ile güzel ahlakı insanlara tebliğ etmelidir. Bunu üç kişi yapar, derken beş olur, derken on... Bir de bakarsınız ki Kuran ahlakı tüm dünyaya yayılmış.
Sizlerin bu şerefli ibadeti yapmak için engeliniz nedir? Unutmayın, engel olarak sunacağınız herşey, şeytanın dosdoğru yolunuza kurduğu tuzaklardan başka birşey değil. İster şeytanın eğri yolunu tercih edersiniz, isterseniz de Allah’ın dosdoğru yolunu. Ama bilin ki bir orda iki burda olmaz. Ecir fırsatlarının bol olduğu bu muhteşem dönemde ister üçlü koltuğunuzda uzanıp dizileri izlerken uyuyun, ister İslam’ı tebliğ edip uyanın ve uyandırın. Tercih sizin. Ahirette uyandığınızda çok geç olabilir. İnşaAllah...Selam ve saygılarımla Hacegan...
