Küçük bir erkek çocuk annesine sordu:
-Niçin ağlıyorsun?”
-Çünkü ben bir kadınım” diye cevapladı annesi...
-Anlamadım!” dedi çocuk. Annesi çocuğu kucaklayıp,
-Ve hiç bir zaman anlamayacaksın!” dedi...
...
Babasına
-Baba, annem niçin ağlıyor?” diye sordu...
Baba
-Bütün kadınlar sebepsiz ağlayabilen yapıdadır... diye cevapladı...

Küçük oğlan büyüdü, yetişkin adam oldu, hala kadınların niçin ağladıklarını keşfedemedi...

Nihayet öldukten sonra cennete gittiğinde Allah’a sordu...

-Allahım...Kadınlar niçin bu kadar kolay ağlayabiliyorlar?”

Ona verilen cevap…

-Ben kadınları özel yarattım..!

Tüm yaşamın ağırlığını taşıyabilecek kuvvette olmasına rağmen başkalarına teselli verecek kadar yumuşak omuzlar, doğumun acısına olduğu kadar doğurdukları evlatlarının nankörlüğüne dayanabilecek iç kuvvetini verdim...

Başkalarının kuvvetinin kalmadığında devam edecek azmi, ailesinin hastalığında yorgunluğa papuç bıraktırmayacak kudreti verdim...

Her türlü şart altında ve hatta annelerini çok kötü incitselerde, çocuklarını sevme duygusallığını verdim... Bu duygusallık her yaştaki çocuklarının yaralarını sarmalarına, sorunlarını dinleyip paylaşmalarına yardım ediyor...

Kocalarını tüm kusurlarıyla sevme kudretini verdim...

Erkeğin kaburgasından onları erkeğin kalbini korumaları için yarattım... Onlara iyi bir eşin asla incitmeyeceğini fakat bazen destek ve kuvvetini deneyecek davranışlarda bulunacağını anlayacak duyarlı bir zeka verdim...

Tek zayıflık olarak kadınlara birer GÖZYAŞI verdim...

Tamamen kendilerinin sahip oldukları, ihtiyaçları olduğunda kullanmak üzere...

" İNSANLIK için bir GÖZYAŞI…