Öylesine bir bahar akşamında

Soğumuş çay tadında

Dudaklarımda seni özlemenin

Tarifini sevdim

Günahı boynuna suçların

Diz çökmeyen kavgasında

Yine de "SEN" demenin

Bir tek sana yenilmenin

Sancısını sevdim...

Ben

Seni sevdim...

Hani bir otobüs garında

O son bakışı hafızama çizerken

İçin ağlamak dolu yüzüme gülümserken

Sana veda etmenin

Hüznünü sevdim...

Aklımı çelerdi yokluğun

Hani en sessiz kaldırımlarda

Genzimi yakarcasına

Gözlerime dolan o sarhoşluğun

Sebebini sevdim...

Ben

Seni Sevdim...

Uskumru bir akşamda

Bir deniz kıyısında

Avucundan öptüğüm zaman

Kirpiklerinden damlayan

Tek bir gözyaşıyla

Bana bakışına

Bende kalışına

Benim oluşuna şükrettiğim

O duayı sevdim

Ben

Yarım kalmış bir şiirin son cümlesi

Boğazımda düğümlenen o Selanik türküsü

Yaşanmamış bir sevda öyküsü dediğim

Ama istediğim

Şimdi her akşam düşlerime doğan

O dolunayı sevdim

Ben...

Seni...

Çok sevdim...

Bilinmeyen bir şehirden bilinmeyen bir şehire:

Kavgasını verdiğim yüreğim kan revan olup

vazgeçmediğimsin...

Tek'sin...Sonsuza dek'sin...

Soluk almak, yorulmak,

gülümsemeksin...

Seni de...

Kavganı da severim...

Sevmeksin...

alıntıdır..