Seni sevmek ne zormuş Yıldız Gözlüm...
Günbatımında güneşin yüreğime batması gibi;
Sıcak bir ağırlığı taşımak gerekiyormuş...
Yada kardelen gibi;
Buz tutmuş bir ağırlığı, sıcak bir aşk ile delip,
Bir güzellik olarak doğmak gerekiyormuş...
Seni sevmek ne zormuş...
Güzel gözlerin başka geceleri aydınlatırken;
Karanlık gecelere içini dökmek,
Varlığınla renk bulurken gündüzler;
Uzaktan izlemek, o acıyı çekmek gerekiyormuş...
Seni sevmek... Ne zormuş...
Adını harf harf içime hapsetmek...
Kokunu hayal edip çekmek...
Gözlerini düşünüp iç geçirmek...
SENİ... Ve seni Yıldız Gözlüm,
Geceye, gündüze güneşe, aya,
Havada uçan kuşlara anlatmak gerekiyormuş...
Seni sevmek, ne kadarda zormuş...
Yorgun bedenimle fırtınalara karşı durmak...
Alevler içinde cayır cayır yanmak...
Oradan oraya sürüklenmek savrulmak...
Seni sevmek Yıldız Gözlüm... Çok zormuş...
Aşkın içimde; yandıkça büyüyen kormuş...