Yürekten sevenler hep üzülürler sonunda…aslında sevgiyi hak eden onlardır, ama muhtaç oldukları sevgi başkalarına verilir…bu ne biçim bir adalettir…Yaradan görmez mi onların isyanlarını haykırışlarını, çektiği acıları bilmez mi sanki…Bilse de görse de vermez sevdiğini sevene…

Yürekten sevenler duygusal olurlar…Her an herşeye ağlarlar…Ağlamaları duygusallıklarından değildir…Nereye bakarlarsa baksınlar hep onu hatırlarlar…Onu hatırlamak acı verir…Çünkü o çoktan mazide kalmıştır artık…Önlerine bakmaya çalışırlar…Ama birşey göremezler…Hep geri geri gider ayakları…

Geçmişten kopmak istemezler…Çünkü aradıkları kişi gelecekte yoktur artık…Hayallerde yoktur…Umutlarda yoktur…Onun gelmeyeceğini biliyorlardır artık…İşte bu yüzden onu yalnızca geçmişte bulabiliyorlardır…Geçmişe dönük yaşamak yürekten sevip terkedilenlere mahsustur…

Karşılıksız sevmek yalnızca onlarda vardır…Her yiğidin harcı değil…Yalandan sevmek nedir ki sanki…Herkes yalandan sever…Ben de yalandan sevebilirim seni…Kolay iş…

Sen bir de yürekten sevmeyi denesene…Bakalım benim gibi acılara göğüs gerebilecek misin…Bakalım pes etmemeyi becerebilecek misin…Hiç sanmıyorum biliyor musun…Benim yerimde olsan ne olur biliyor musun…Ağlamak istersin, yapamazsın…

Bitsin artık dersin, bitmez…Nefret edersin…Nefret ettiğin kadar delice seversin…Ama çare yoktur…Bence sen bunlara zaten dayanamazdın…Yürekten sevmediğin de isabet olmuş…

Zaten yürekten sevenler sevdiğinin üzülmesine de dayanamazlar biliyor musun…İşte budur yürekten sevmek ve öyle göründüğü gibi de kolay değildir…Unutma bunu…

Sevmek yürek ister…