Harflerin, ışıltılı dünyasındaki aydınlığı ve güzelliği, körpe beyinlere nakşeden; gerçek öğretmenlerin öğretmenler gününü kutlayarak sözlerime başlıyorum. Bir sevgi ve fedakârlık mesleği olan öğretmenlik mesleği, gerçek anlamda icra edildiği takdirde hakikaten kutsaldır. Allah’ın peygamberlikten sonra itina gösterip sevgi beslediği yegane meslektir öğretmenlik. Öğretmen, çocukları bir çiçek gibi gördüğü ve kendi öz yavrusundan ayırmadığı zaman hakiki öğretmendir. Çocuk, okula eli yüzü kirli dahi gelse, onu şefkatle bağrına basıp incitmeden, örselemeden temizler gerçek öğretmen. Ve ben o öğretmenin karşısında saygıyla minnetle eğilmeyi bir onur bilirim, herkes de bunu böyle bilmelidir.
Aslında, çocuğun minik dünyasına giremeyen, onun küçücük yüreğindeki telaş , heyecan ve ürkekliği anlayamayan öğretmenlik mesleğini seçmemelidir. Bu türden zevat doğrudan kabzımal olmalıdır. Çünkü, öğretmen geleceği şekillendiren manevi mimardır. Kabzımal ise hıyardan anlar. İnsan ruhundan anlamayanlar, geleceği şekillendirmek yerine yakar yıkar. Oysa öğretmen yapıcıdır, ince ruhludur yerine göre annedir, babadır, ağabeydir kardeştir…
Kendini, çocuklara sevdirebilen, sevgi, saygı , şefkat gibi hasletleri taşıyan biri ancak bu hasletleri aşılayabilir çocuğa. Yoksa kuru sözün etkisi olmaz. Öğretmen çocuğa müspet ilimin yanında, kendi öz değerlerimizi de tanıtabilmelidir. Onun hiç kirletilmemiş ruh atlasına vatan, bayrak, millet ve Atatürk sevgisini işlemelidir nakış nakış. Millî ve dini günlerimizin anlamını, birlik beraberliğin ve dirliğin önemini öğretmelidir. Çocuğa, sadece öğüt vermek yerine, davranışlarıyla da örnek olmalıdır öğretmen. Çoğunlukla söz unutulur ,davranış akılda kalır.
Hoşgörünün içtenliğin ve sevginin yoğun olduğu atmosferde yetişen çocuk ruhsal yönden sağlıklı olur. Böyle bir çocuk, bireyi olduğu topluma sorunlar yaşatmak yerine olumlu katkılar sağlar yetişkin olduğu zaman.
Çocuğun yetişmesinde, ailenin yanında okul ve öğretmenin etkisi de göz ardı edilemeyecek bir gerçektir. Bu nedenle, bizim kültürümüzün mayasını şekillendiren, Yunus’tan, Mevlana ’dan tevarüs eden sevgi, saygı ve hoş görüyü sınıfına hâkim kılabilmelidir öğretmen. Ancak o zaman toplum yararını kendi çıkarının önünde tutan bireyleri yetiştirebiliriz. Devlet ve Millet malının başına bekçi dikmeye gerek kalmaz. Aksi takdirde Talancıdan, yalancıdan, ülkeyi soyandan başımızı alamayız...
Geleceğin manevi mimarı öğretmenlerimizin, 24 Kasım Öğretmenler Gününü kutlar, aydınlık günlerde aydınlık yarınlara meşale olabilmelerini dilerim .Sevgi ve saygılarımla....
