SENSİZLİK; çalan her telefona sen olmadığını bile bile "BELKİLERLE" koşmak;
gerçekleşmeyeceğini bildiğim halde, sana dair dopdolu"HAYALLER" kurmak;
karşımdaymışsın gibi gülümseyerek bazen,
kimi zamanda gözyaşları eşliğinde, kendimle sohbete dalmaktır " SENSİZLİK"...
aynaya her baktığımda "GÖZLERİMDEKİ HÜZÜNDE SENİ ANMAK"
yüreğimdeki varlığını ve sen bendeyken, benim sende olamayışımı "GECELERE ANLATMAK"
Senin gözlerine bakarken, gözlerinde zerre kadar da olsa,
"KENDİMİ BULABİLME UMUDUDUR SENSİZLİK"...
ve gözlerinde ki yokluğum "TÜKENİŞİMDİR"
arkanı dönüp usulca uzaklaştığın anlarda,"BİR YOKOLUŞ HİKAYESİDİR".
içimde düğüm düğüm olan bu sevdayı,"SATIR SATIR YAZMAKTIR",
zaman zaman, şaire yakın bir ruh haliyle kalemle dost olmak
zaman zaman da!.. satır arasında umutsuzluktan "SAÇMALAMAKTIR".
sensizliğin en ağrılı olduğu saatlerde,
masmavi gökyüzünün bir anda perdeleyip rengini, gözlerine "SİYAHI SUNMASIDIR".
ayağındaki zincirlere inat, koşamayacağını bile bile,
hem adım atıp, hem "YERİNDE SAYMAKTIR".
sensizlik; "KAYIP BİR DUYGU GİBİ" uygun kelimelri bulup anlatmak,
ve içinde kanayan yarayı bikaç satır arasında bırakmak mümkün mü?..
acizdir seni ve yokluğunu anlatan kalem,
benzetmelere gider eli,bu duyguyu kaleme alan her şairin...
anlatılan satırlar, sensizliğe sadece "YAKIŞTIRMADIR"...
ne kadar mümkün olur bu sancının asıl duygusunu ve yokluğunda hissedilenleri vurgulamak?.
SENSİZLİK;
bir iç kanama misali içten içe bitirir, amansız bir hastalık gibi!..
ÖLDÜRMEZ BİLİYORUM
BU ACI !FAKAT!..
HAYATA DÖNDÜRMEYECEK KADAR DA DERİNDİR YOKLUĞUNUN YARALARI.
