Bir daha adını anmayacağım ;

Bugün aşk şiiri yazmayacağım Serseri şehir ışıklarının yıldız  avına tanık olmayacağım Varsın yeniden harlansın yangın Yitirilmiş yalnızlıklar inadına Bir kez daha âşık olmayacağım Akan su pırıltısı belki Belki de yuvarlanan bir çığlık Çarmıha gerilmiş olsam da, kor ateşlerde yansam da, Tövbeler olsun tınmayacağım Gözlerimde yuvalanan intiharlar Akacaklar, havzasında bitmiş aşkların Ellerimde sızsa da sarhoşluğu sokakların Kuşatılsa da yarım kalmışlığım Bir daha adını anmayacağım Kapatacağım kulaklarımı Duymayacağım kendimi bile Mil çekilsin gözlerime görmeyeceğim seni... Bütün yaralarımı dağlamadan önce teker, teker kanatacağım... her son başlangıcın eşiği kapı aralıklarında karşılayacağım hüzünleri gökyüzündeki bahçelerden yasak meyveler sunan hiçbir perinin büyüsüne kapılmayıp kör kuyulara kilitleyeceğim kelimelerimi sokaklara çıkacağım yalın ayak, çırılçıplak peşim sıra koşturacağım tüm sevinçleri Sevinçlerine çocukların öcülerini ekleyeceğim BİR DAHA ADINI ANMAYACAĞIM

B___a