Mor hüzünler, senden kalacak olan…!
Ne gülen gözlerin yetecek tutmaya, uçurumun kıyısında ki yüreğimi, ne de büyülü dokunuşu ellerinin…
Derin kesikler kalacak aşktan geriye. Görmediğim gözyaşlarının içimi burkan şeffaflığı kalacak ve tozlu raflarıma sığmayacak kadar çok sevmiş bir yüreğin hikâyesi aklımın kıyısında…
Nereden geldiğini anlamadan, kalbime yerleşiveren sen, arkana bakmadan giderken, ben o sonsuz boşluğun rüzgârlarıyla baş başa…
Sen, her şeyden habersiz nefes alırken, ben senin kanadını kıran nefes için seferber ettim sözcüklerimi… İki aşkı aldım karşıma, baktım. Benzemiyorlar bile…
Ama hangisi aşk?
İkiside!
Kalp atışlarını dinleyebilmeyi isterdim… Sessiz bir karanlıkta, başımı yaslayıp sadece dinlemek…
Zaten hepten sustum bu sefer. Benim olsun istedim sadece, gelecek mor hüzünler. Ve kapansın ki dudaklarım bir benim damağımda kalsın tadın…
