Sonbahar üşütmez, acıtır...
Henüz gençtim henüz..
Bazı sabahlara geç'tim,,
Bazı gecelere erken
Yirmi üç yılımı verip
Yirmi dördümden gün aldım...
Karıncanın taşıdığı çekirdek kabuğu kadar
Ağırdı yüküm
Yaşamak !
Ve;
Sevmek hayatın yancısıydı...
Plastik bir çay kaşığı gibi
Bükülüyordu kalbim..
Fazlaydım..
Bazı kalplere sığmadım,
Bazı yürekleri dolduramadı tenim
Ben hayatın ortasında kalmış
Sıçandım...
Sonbahar da depolardımKışın üşüyeceklerimi,
Acılarımı yakmaya kıyamam
Çünkü,
Acı ve hüzün
Tuzlanmış hatıralardır...
Çürümez...
Bir tren kiralasamDünyanın merkezine,
İçinde son model plaklar olsa
Sen Pia olsan
Ben Attila olamam,
Müjgan Sadri Alışığa hiç dönmese..
Sen beni anne sütü kadarHelal sevsen,
Keşke bende bu şiiri
Mutlulukla bitirebilsem...
Ölür müyüz...?
