Anlaşılmamaktan, Sevdiklerimi, sevenlerimi "dost" yapmaya çalışmaktan, Yüreğime kulak tıkayıp mantıklı olmaya çalışmaktan, Haksız ithamlarla yaralanmaktan yoruldum; Sevgime hak ettiği değeri bulamamaktan, Güzel bildigim insanları bir bir hayatımdan çıkarmaktan, Sevdiğim gibi sevilmeyip, sevmeyi isteyip de sevememekten, İncinmekten, yalnızlıktan, gözyaşlarından... Yoruldum dostluk limanımda huzur bulmayan okyanusun, beni bilmeden yaralamasından. Camdan bir vazo olan yüreğimin, Her defasında parmaklarımın arasından kayıp tuzla buz olmasından. Dipsiz bir sevgi kuyusu bulduğunu zanneden sevgi çiceğimin, Umutsuzca solmasından, YORULDUM ...