İNSAN OLMAK

     İnsan olmak,insanın kendi elinde…İnsanlık,yararlı olmak sanatıdır.Toplumsal yükümlülüklerini,değil yerine getirebilmek,başkalarına karşı olan sorumluluklarını akıllarına dahi getiremeyen bazı kişiler,bu konudaki eksikliklerini  örtmek için zaman  zaman kendilerini savunmak zorunda kalırlar.

                                                                                                                                                                                                                                     Dr.ALBERT SCHWEITZER

      ‘Bende bu dünyada biraz iyilik yapmak isterdim. Ama ne çare ki işlerimin çokluğundan başımı kaşıyacak zaman bulamıyorum. Hayatım boş geçiyor.’derler. Bu düşünce çok sık rastlanan tehlikeli bir hatanın ürünüdür. İnsan yanındakilere yardım ederek hayatına bir yön verebilir ve böylelikle gerçek bir dinginlik ve mutluluğa ulaşabilir. Bu mutluluğu elde etmek için günlük görevleri ihmal etmek yada göz  kamaştırıcı  hareketlerde  bulunmak  gerekmez. Ruhunuzu geliştirmek için başvuracağınız  bu hareketlere , en büyük görevimiz adının verilmesi uygundur.Bu hareketlerden dolayı alacağımız ödül de onları yapabilmek ayrıcalığıdır.Böylece ahlakınız da güçlenir.

       Kendinizi  bugün ,  maalesef  seyrek görülen,başkalarına yardım etmek işine,bütün gücünüzle verin.Bu hareketinizden gerek   siz ,gerekse de yardım ettikleriniz faydalanacaktır.Ruhu uyuklayan erkek ve kadın,bir karanlıklar dünyasında yaşıyor demektir.Modern dünyanın gerekleri bize kişiliğimizi kaybettiriyor.Bugünkü yaşam koşulları ,bir şeyler yaratmak ve kişiliğimizi ifade etmek isteğimizi söndürüyor.Bu nedenle gerçek bir gelişmeye ulaşmamız gecikiyor.

      ‘PEKİ  ÇARE NE!’diye soracaksınız. Tek çare var: Her insan, önüne çıkan ruhunu zenginleştirme fırsatlarına dört elle sarılarak kişiliğini gösterebilir. Böylece insanlara yardım ederek en büyük görevini gerçekleştirmiş olur. Bunu gerçekleştirmemizi sağlayacak fırsatlar ,sanıldığından daha çoktur.

       En büyük hatamız yaşam yolunda kapalı gözlerle ilerlememiz ve önümüze çıkan fırsatları kaçırmamızdır. Uyanık  olsak , dünyada önemli nedenlerden değilse bile ,ufak şeylerden dolayı yardımımıza gereksinim duyan kişilerin dolup taştığını görürüz.İnsan ne tarafa dönerse dönsün,orada kendine gereksinim duyan birini bulabilir.

       Genellikle çekingenlik hislerimiz bir yabancıya yanaşmamıza engel  oluyor.Bu dünyadaki soğuklukların nedeni: terslenmek korkusu ve utangaçlıktır.Manevi varlığını güçlendirmek isteyen kişi,bu engelleri aşmayı bilmelidir.Akıllıca ve tedbirli, hareket edersek,önümüzde bütün kapıların açıldığını görmekle kalmaz,başkalarına da cesaret veririz.

       Hepimiz birbirimize pek çok şey borçluyuz. Başkaları da bize borçlu olacaklar mı? Bu sorunun  yanıtını bilemeyecek olmamıza karşın yaptığımız iyiliklerin sonuçları cesaretimizi arttırmaktan geri kalmayacaktır.

       Bir istasyonun bekleme odasını temizleyen işçi, arkasına bakınca yolcunun, yeni temizlediği yeri kirlettiğini görmüştü.Fakat o ,görevinin gerektirdiği  gibi kızmadan ve söylenmeden bekleme odasını temizlemeyi sürdürmüştü.

       Bizde yaşamda aynı şeyi yapmalıyız. Yaşam yolunu kaplayan kötü duyguları ve kötü anıları bir süpürge ile süpürür gibi yok etmeliyiz.Sonbaharda ağaçların yaprakları dökülmeseydi ,ilkbaharda bitecek yeni yapraklar için yer bulunmazdı.

       Kişinin iyi bir yaşam geçirmesi için, yolculuk etmesi gerekli değildir.Kişi,olduğu yerde,özveri ve sevgi ile dolu iyi bir yaşam sürebilir.

BÖYLE BİR YAŞAMA KAVUŞMAK İÇİN İRADE GÜCÜNE, SEVGİ DOLU BİR KALBE, SABIRA VE CESARETE GEREKSİNİMİ VARDIR.

Fakat bu en büyük görevi başarabilen kişi de gerçek mutluluğa ulaşmış olur.

                                                                                                                                                                                                                         SEVGİYLE KALIN…..