Yaşamak Yürek ister;
Yaşamak
Yürek ister çünkü...
Belki de bu yüzden
Dünyaya gelenlerin
Çok azı yaşar.
Çoğunluğu yalnızca
Yaşadığı günü kurtarır,
Varolmakla yetinir ve
Kendi varlığı altında
Ezildikçe ezilir...
Değiştiremiyeceği gereçekleri
olduğu gibi kabul etmek
Ve bu değişmezlikten kendine
yeni bir yaşam sevinci
Yaratmak da yürek ister...
Değiştirebileceğini
Değiştirmye çalışmak da...
Sanıldığı gibi insanı korkutan
Dünya ,zorluklar,
Yaşam koşulları
Ya da başkaları değildir..
İnsan en çok
Kendisinden korkar;
Kendi güçsüzlüklarinden,
Kendi zaaflarından,
Kendi acılarından,
Kendi coşkularından ürker...
Yaşama her dokunuşunda,
Duygularının alevlenip
kendisini
Yakmasından çekinir.
Onun için kaçar yaşamdan
Aşktan kaçar, öfkeden
Hareketten, sevinçten,
En çok da
Kendisinden kaçar
Ama ne garip,
Duygularından,
Yaşanacakların sonrasından
Korkanlar
Acılardan sakınanlar hep
Çeker büyük acıyı...
Kendi gerçeklerimiz,
Kendi duygularımızdır
Bizi böylesine ürküten;
Çatal diliyle tıslayan
Bir yılan görmüş tavşan gibi
Kendi kendimizi
Hareketsiz bırakan...
Ve ne kadar çok korkarsanız,
Korkunuz o kadar artar...
Ne kadar yaşarsanız,
Cesaretiniz o ölçüde bilenir...
Yaşayamıyorsanız eğer,
Bu başkalarının suçu değildir...
Sizi güçsüzleştiren,
Sizi çaresizleştiren,
Sizi isyanlardan alıkoyan
Değiştiremiyeceklerinizi
Kabul etmenize
Engel olan
Değiştirebilecekrinizin
Üzerine gitmenize,
İzin vermeyen,
Sizi yaşatmayan
Sizin kendi korkularınızdır...
Yaşamak yürek ister çünkü..
Yürek ister....
