DÜRÜSTLÜK
Hayatım boyunca, bir tek şeyin peşinden koştum; Dürüstlük.
Hayatıma giren, her kim olursa olsun, tek bir şeyi bekledim; Dürüstlük.
Çok doğru bir insanım, demiyorum. Pek çok yanlış yaptım. Yapmamam gerekenler, yapmam gerekenlerden fazladır. Yolumdan, insanlığımdan sapmışlığım da olmuştur. Mükemmel olduğumu hiç düşünmedim, savunmadım.
Ama her ne olursam ve her ne yapmış olursam olayım, dürüstlüğümden asla taviz vermedim.
Çok insanla karşılaştım. Çok insan tanıdım. En önemli yanlışımı, herkesi “ Ben “ gibi sanmakta yaptım. Dürüst zannettim.
Bana, ” İnsanın sözü, senedidir. “ dedi. Söylenen her söze, inandım.
Bana, “ Neysen, o ol “ dendi. Gördüğüm her yüz’ü gerçek, bildim.
Bana, “ İnsana değer ver “ dendi. Karşılaştığım hiç kimseyi hor görmedim, insan diye.
Bana, “Sev” dendi. Tanrı’nın yarattığı her varlığı sevdim.
Şimdi, öyle bir yerdeyim ki, tüm öğrendiklerime ya “ Yalanmış “ diyeceğim, ya da görmezden gelip, yoluma devam edeceğim.
“Yalanmış” dersem, o yalanlarla geçen günlerin hesabını, nasıl vereceğim?
Görmezden gelirsem, kalan ömrümü, her ne kadarsa, yalanla yaşayacağım.
O zaman, dürüstlüğüm ne olacak?
Bir dönüm noktasındayım. Olmak istemediğim, bir noktadayım.
Bir adım atarsam, bana öğretilenleri, inkar edeceğim.
Olduğum yerde kalırsam, kendime yenileceğim.
Öyle bir noktadayım ki;
Yalan,
Hiç olmadığı kadar, yalan.
Ve gerçek,
Hiç olamayacağı kadar, yalan.
Hiçbirimiz, masum değiliz.
Ve
Her birimiz,
Hiç olamayacağımız kadar, farkındayız
Hiçbir yalan,
Hiçbir gerçek
Saklanamıyor
Sonsuza dek.
Bir erkek,
Olamayacağı kadar, erkekleşirken
Bir kadın,
Kaybedemeyeceği kadar, kaybediyor
Kadınlığını.
