Belki de budur yaşamak;
Hep yıkılmışlık içinde
Ve hep tek başına...
Ben bıktım bu odadan Bıktım yalnız olmaktan ağlamaktan... artık hiç bir hüsran kelimesi anlatmıyor dramımı hiç bir cümle çözemiyor beni Ne yazsam boş! Yineleyip duruyorum dün gece söylediklerimi ... akın akın üstüm yükleniyor ölüm düşünceleri seviyorum gibi geceleri... Usandım desem de yok çaresi Sırtıma alıp götürsem de ölümü Yüreğime hapsetsem; saklasam da
Ve her gece ben böyle sabahlara dek ağlasam da yok olup gideceğim; kuruyan bir nehir gibi damla damla biteceğim Alıp götürün beni buralardan Bu olmamalı yaşamak ! kaderim de yazmamalı ayrılmak Yar ‘ dan...
Asil-SOYLU
