Mucizeler ancak ona inanmaya hazır olduğunda ortaya çıkar der kitaplar. Ben de bir mucizeye inanmak istiyordum tam da o günlerde... Kim derdi ki mucizemi bir banka şubesinde bulacağım.. Sen içeri girdin ve göz göze geldik.

Yaşamaya gücüm kalmamıştı, yorulmuştu yüreğim. Küçük bir umudum olsa diyordum, küçük bir sebebim olsa her gün uyanmam için, bir mucize olsa...

Sonra, gözlerini gördüm. Gecenin en karanlık anında bile, ışıltısıyla insanı hayata bağlayan bir çift yıldız gibiydiler... Gözlerine aşık olmamak imkansızdı; ben de oldum...

Gülüşünü gördüm. Bütün bir kışın yorgunluğunu silip, rengarenk çiçekler açtıran bahar gibiydi... Güldüğün anda, buzlarla kaplanmış yüreğimde binlerce çiçek açtı. Gülüşüne aşık olmamak imkansızdı; ben de oldum...

Yolunu kaybedip dünyaya düşmüş bir melek gibiydin sanki... Sana aşık olmamak imkansızdı; Ben de oldum...

Seni gördüğüm anda değişti hayatım.Geleceğe inanır oldum. Bir tek umut istiyordum; binlerce umudum oldu. Bir tek mutluluk istiyordum. Tüm yaşantım mutlulukla doldu. Aldığım her nefes, sen oldun. Sensiz nefes almak imkansız oldu.

Bir umuda inanmak isterken, sadece kendim için, şimdi her şey "bizim için" olsun istiyorum.

Sabah gözlerimi açtığımda, gülüşünü görmek istiyorum. Elimi uzattığım her an, ellerine dokunabilmek istiyorum.

Tüm hayatımı sana vermek, hayatımın bundan sonrasını seninle geçirmek istiyorum.

Hayatım bitsin; "hayatımız" başlasın istiyorum...

Seninle geleceğe yürümek istiyorum. Benimle gelir misin?

Tüm bunları birlikte yaşamak için;

BENİMLE EVLENİR MİSİN

alıntı