Ah! mümkün olsa
acıdan sevinç
sevinçten umut yapardım
bölüp yüreğimi acılara
dünyadaki bütün çocuklara
sevgi satardım…

Ah! mümkün olsa
rüzgar olur eserdim bozkırlarda
dağ - bayır dolaşır,
usulca odalarına sızardım
çocukların...
üstlerini örter, alınlarından öper
sonra bir masal anlatır
usulca çekip giderdim...

Ah! Mümkün olsa
ağaç olurdum bozkırda
yeşerip her bahar
her yaz meyve verirdim çocuklara
sonra döküp yapraklarımı sonbaharda
rüzgarlarla savrulup giderdim…

Ah! mümkün olsa
ulu bir çınar olur,
baharı yaşardım dört mevsim.
yağmurlarla saçlarımı yıkar,
rüzgarlarla kurulardım…
sevgiden bir elbise giyip,
çocukları kucaklardım her kış!..

Ah! mümkün olsa
soğuk bir pınar olur
su verirdim bağrı yanmışlara
kinleri, kötülükleri siler
sevgiyle yıkardım yürekleri
akıp giderdim diyar diyar…

Ah! Mümkün olsa
toprak olur,
buğday yetiştirirdim bağrımda
gül olur açardım bağ - bahçe
yeryüzüne salardım kokumu…
yağmurun yağmadığı ülkelere
billurdan damlalar dökerdim gözlerimden…

Ah! mümkün olsa
dünyayı bir balon gibi çocuklara verirdim
güneş olur yeniden doğardım her sabah
masal olur rüyalar süslerdim
sevgi olur,
şefkatle kucaklardım çocukları
ağlatmazdım anaları…
 

Ah! mümkün olsa
savaştan barış
barıştan insan yapardım
acıdan sevinç
sevinçten umut
umuttan dostluk yapardım
kurşun yerine çocuklara
her sabah sevgi dağıtırdım..