Bir sabah sela sesiyle irkildim.

Kendimi buz gibi hissediyordum. Birden içeriden gelen sesleri duydum. Odaya girdiğimde gözlerime inanamadım.

Birini odanın tam ortasına yatırmışlar, üzerine bembeyaz bir çarşaf örtmüşler. Annem baş ucunda dizlerine vurup ‘’YAVRUM’’ diye ağlıyordu. Babam sanki duvarlardan bir şeyin acısını çıkarırcasına yumruk atıyordu.

Acaba dedim kendi kendime yoksa ben mi? Tam o sırada annem ismimi söyleyerek bağırdı. Demek ki yerde boyunca yatan benmişim ölümü kendime konduramıyordum beni evden çıkarırlarken mahalleme ve çocukluğumun geçtiği o güzel en tatlı ve hayat dolu yere veda ediyordum beni seven sevmeyen herkes oradaydı. Arkamdan dualar ediliyordu herkesi görüyordum ama o yoktu.

Sonra onun yokuştan bağırarak çıktığını gördüm. Tabutuma yaklaştı, sarıldı bana, ağlıyordu, isyan ediyordu. Seni seviyorum dedi, yavaşça. Yanağından süzülen yaşları sildim.

İşte beni omuzladılar. Uzun uzun yollardan sonra mezarımı gördüm, çok derindi, korktum bir an yalnızlıktan. Her şey iyi hoştu da şu beyaz örtü canımı sıkıyordu.

Dualar içinde tabutumun kapağının açıldığını gördüm. beni çıkarttılar işte yavaş yavaş yalnızlığa yaklaşıyordum ve yine dualar arasında beni o çukura bıraktılar.

Sonra biri gelip baş ucuma o kara uzunca tahtayı çaktı. Gitgide daha çok korkuyordum. Her şey bitti artık ne verdiğim sözlerde durdum, ne de ettiğim yeminleri tuttum. Neyse hayata son veda herkes uzaklaşıyor. Kimisi baş ucumda ağladı, kimisi dualar okudu, kimisi başını taşlara vurdu.

Daha sonra herkes beni terk etti. Bir tek o gitmedi bende baş ucumda kim ağlıyor diyordum. Bak bebeğim çök yanıma. Sana bir vasiyet bırakacağım. Sen duymasan da seni ömrüm boyunca seveceğim demiştim ya son nefesimde bile sevdim inan. Hala da seni seviyorum bebeğim. Sana söz vermiştim hatırlıyor musun?

"SENİ ASLA BIRAKMAYACAĞIM" demiştim ama sözümde duramadım yine. Ne olur bitanem ağlama, ağlama artık sus, acı çekiyorum sen ağladıkça kıyamam bilirsin senin bir damla yaşına.

Sana son sözüm ara sıra yanıma uğra. Beni yalnız bırakma, bir gül ağacı dik şu mezarıma ama sakın göz yaşlarınla sulama birde senden bir isteğim var okulun önünden her geçişinde, bizim şarkımızı her dinlediğinde "BİR ZAMANLAR BENİM DELİCESİNE SEVDİĞİM VARDI VE ALLAH ONU BENDEN ALDI" dersin ve üzerime rahmet dilersin.

Şimdi uzaklaş artık git dayanamıyorum daha fazla ağlama, toprağımı yeterince ıslattın göz yaşlarınla git artık git.

İşte gidiyorsun niye durdun? Gitsene "SENİ SEVİYORUM" diyorsun bende seni seviyorum aşkım bende ama artık göz yaşların bana azap veriyor inan ki…

Hadi bebeğim git artık git ki huzur bulayım bu çukurda. Bu dünyada kavuşamadık ama öbür dünyada kavuşuruz inşALLAH.

Bu yazıyı her okuyuşumda ölümü gözümde canlandırıyorum ve ölümden hiç ama hiç korkmuyorum. Ama korktuğum tek şey var, o da seni yani aşkımı bu yalan dünyada yalnız bırakmak!..