Alfabenin en sessiz,suskun harflerinde

Çığlık çığlığa cümlelerle hoşgeldin hüzün

Kış-boranın beyaz yüzü kar ile

Baharın toprak kokusunda sel ile

Silip süpürdün varolan şenliğimi

Mevsimler içinde hoşgeldin hüzün

Sattım arıyı,balı,peteği

Doldurdum bohçama kuru ekmeği

Bu memleketin toprak yollarında

Toz-duman içinde hoşgeldin hüzün

Kayboldu umut,gönül perişan

Takıldı peşime üç kuruşluk şan!

Bu zemheri akşamda, yüreğim yangın yeri

Küllerin içinde hoşgeldin hüzün

Senin diğer adın da ayrılık

Kimseye değil,tek kendine sevdalıdır yalnızlık

Her ayrılık sevda(sızlık)dan olmasa da

Farklı kılıflar içinde hoşgeldin hüzün

Sevdamın cemaline nazar mı değdi

Her ne olduysa oldu,başımı eğdi

Kayboldu insanlık yüzündeki neşe