Candan Cana
Zamansız amansız bir mevsim dönüşünde
Dönüp yüzümü güneşe
Dökülen yapraklarımı süpürüyorum
Rüzgârın serinliğinde
Bir nebzede olsa serinletmek istiyorum
Sen diye yanan kalbimi
Buğulu bir rakı kadehini anımsatan gözlerinle
Beni benden alan aşkına karşın
Gücümün kalmadığını biliyorum
Ne zaman gelsen aklıma
Adını içimden bile zikretmeye korkuyorum
İlkokul sıralarında yaşanan aşklar gibi
Heyecanlanıyorum göz kesişmelerimiz de
Anlamıyorum
Neden vazgeçemediğimi anlamıyorum
Hayır, bu ilk değil ki.
Yüzünde ki çizgileri ezberleme sebebimi de inan
ki bilmiyorum
Zaten sebepte aramıyorum
Düşünüyorum
Senden kaçarken bile,
İşaret levhalarının neden seni gösterdiğini
düşünüyorum
Sinirden yüreğim kafesine dar geliyor
Ama nedense karşında öfkelenemiyorum
Sana karşı sabrım ise, beni bile şaşırtıyor
Sokak aralarında bıraktığımız anıları
Toplamaya çalışıyorum ama
Sığdıramıyorum kocaman çantama
Doyamıyorum
Kim ne derse dersin yüreğimi ısıtan
Bakışına, kokuna doyamıyorum
Dayadığım omzundan
Kafamı kaldıramıyorum
Toparlayamıyorum
Senle başlayan sözlerden sonra kendimi
toparlayamıyorum
Toplayıp tüm cesaretimi karşına geldiğimde
tıkanıyorum
Cümle bile kuramıyorum
Seviyorum
Gün değil, ay değil ben seni yıllardan beri
seviyorum
Bunu da adım gibi, adın gibi biliyorum.
