Ben sessizim, ben hüzünüm, ben bir adım ileri gidip sonrasında hep geriye dönüp bakan tiplerdenim, ben aşkı önemsediğimden temkinliyim, birçok duygunun aşk adı altında yaşandığını düşünüyorum, bu aşka haksızlıktır diyenim. Gerçek olmalı duygular, yalansız olmalı aşk, hesapsız kitapsız, bir anda sen o olmalısın o da sen, hayata aynı pencereden bakmak değil aynı gözlerle bakmalısın, benim yıllardır yaşamak istediğim aşk böyle birşeydi. Güven duygusu ve şeffaflık, her halinle doğal seni olduğun gibi kabul eden ve olduğu gibi kabul edebileceğin insanla yaşayacağın, sınamaların güç mücadelesinin olmadığı eşit ilişki. Çocuk yaşlardan beri hep o özel anı aradım olmadı her bulduğumu sandığımda güvenimi sarsan içimi acıtan tavırlarla karşılaştım. Herkes için çok basit gelen tavırlar bana ağır yük oldu taşıyamadım. Artık, bir yanda elinde tutamadığı sevginin peşinde koşan diğer yanda da düşmemek için dalında tutunmaya çalışan bir yaştayım, geçmiş zamanda yaşasaydım sevgiyi yaşamayı anlatırdım, genç yürekte neler yaşanabileceğini anlatırdım, şimdi sadece uzakları ve imkanszılıkları anlatıyorum. Ama nedense yüreğimin her çarpışında, sevgi düşünceleriyle gülümsediğimde, kendimi hala çocukmuş gibi hissediyor ve tüm renklerimi alan kelebeğin ardından yeniden koşasım geliyor, biliyorum ben koştukça o dahada uzaklaşacak elimi uzatamayacağım kadar yükseğe çıkacak. Yüzümdeki hüzne bakıp, yazılarımdaki kuruyan yaprakları görüpde, herkes aksini düşünmem için telkinlerde bulunmaya çalışsa da bu böyle, aynaya baktığım her anımda yüreğimle mantığım arasında kalacağım, çocuksun büyüksün, çocuksun büyüksün deyip duracağım kendime. Herkes için birinci derecede öncelik olan güzel ve mutlu yaşamak konusunu artık daha anlamlı bir şeyle değiştirmeye karar verdim, bir insanı gerçek anlamda sevmeliyim. Hem tenim kadar bana yakın hemde bir o kadar bana uzak olan bir insanı. Yıllardır bir insanı sevmek konusunda hissettiğim şeyler sihirli bir şekilde yok olamazlar biliyorum, artık çocuk oyunlarında buluşacağım arkadaşlarım yok, evden kaçıpta sokakta saatlerce vakit geçireceğim hayallerim yok, okul bahçelerinde bir insanı güneşin yanına koyup izlemek yok. Sevmek var, koşullar ve zaman ne olursa olsun hayatın içindeki tüm yaşananaları bir kenara koyup sadece sevmek var.