Çocuk gibiyim bugünlerde; Herşeyden alınıyorum Biri azıcık içime dokunan Bir söz söylese;
Ağlayacak gibi oluyorum, Kırıyorum karşımdakini.. Sanki sonu olmayan Kapkaranlık bir yoldayım da Çıkış arıyorum..Gülüşlerim bir türlü Yansımıyor dudaklarıma. Hep yarımhep eksik günler yaşıyorum. Yüreğim ağır geliyor bana...
Hayata karşı bir yenilmişlik Bir boşvermişlik içindeyim Oysa herkes uzun zaman önce Güneşe açtı kucağını Bense nereye gitsem Gri bulutları sürüklüyorum peşimden Güneş bir benim içime doğmuyor nedense...
Nicedir huzurla uyumanın Ne demek olduğunu unuttum. Tatsız tuzsuz bir hayat işte... Bu salak bu saçma bu delice Mutsuzluktan kurtulmak istiyorum Ama mümkün olmuyor...
Nereye baksam seni görürken Nasıl yapacağım bunu? Daha önce çok denedim... Çok denedim seni unutmayı Ve yayılıyorsun bütün bedenime...
Seni yok sayarken yaşamak daha kolaydı, Kalbimin önüne bir duvar örmüştüm, Aslında ben değil de sen örmüştün, O duvarı bilmeden...
Acı, özlem, hüzün gibi duygular, Giremiyordu yüreğime. Kendimce rahattı Bir yol tutturmuş gidiyordum "Olmazdı"diyordum "İmkansız bir aşktı"diyordum.
Avutuyordum kendimi şimdi seninle Yaşadığım ne varsa bir film şeridi Gibi geçiyor önümden! Her aynaya baktığımda beni değil, Seni görüyorum!!!
Söyler misin bütün bunları yaşarken Nasıl silebilirim seni? Nasıl olmadığını varsayabilirim? Özledim seni birtanem...
Özleminle başedemiyorum artık... Olmuyor... "Gel"desem"sev"desem gelir misin? Kollarını açarak koşar mısın bana? Bu sevdayı ötelere taşır mısın benimle?
Beni sensizlikten ve Bu bitip tükenmez acıdan Kurtarır mısın?
