Tesadüfler zincirinin halkalarıydı her şey..

Yaptıklarımız,paylaştıklarımız,alıştıklarımız ve sevgiye dair duyduğumuz özlem
öylesine yabancıyken hem de..
Sen avuçlarında ki duaları severdin ve mantıksal bir eğreltide düzlemlere
oturtulmuş dümdüz bir hayatı..
Sıradanlığın her halini alabilmek için çırpınan tek “sıra dışı” sendin oysa..
Olmak istediğin değildi olduğun, olup olacağın…
Ben ikilemlerle doğmuştum, çelişkiler ile dağılmış serpilmişti kalbim..
Meğilliydim anlayacağın SANA.
Farkında değilim sanma,kanamaya pek niyetli yaralarımız..
Çünkü biz vakitsiziz..

"Vakitsizliğin devasal,kuşkucu,yutucu ve parıldayan ışıkları ile boy verdik hayata…"

Sığdı düşlerimiz...
Ve sahipsiz yalpalanan sevdanın çoğalmayan şevkati,sırtımızdan sıvazladı...
Boy verdik hayata...
Aldık ölçüsünü boyumuzun...
Sırtıma saplanan bir sancı şimdi "yaşamak" dediğim...
Kollarımdan hayata çivilenmişim...
Hadi gidelim...

Biliyorum, yaralarımız kabuklarını yolmamız için ayaklarımıza kapanıp
yalvaracaklar ve eminim ki “Tanrım lütfen “diyecekler…
Seninle mehtaplı bir gecenin kucağında defalarca seviştik..
Yıldızlar örttü üstümüzü,yinede hep üşüdük..
Farkındalığın belirsizliğinde bir dua paylaştık sanki..
Seninle bir şeylere imza atmadık değil..
Uykumda ki mahmurluk ile yürüyebilirim loş koridorlarında kalbinin..
Biliyorsun, bir başıma sağır ve kör sokaklarda kaldığımı..
Evimi bulamadığını kalbimin..

Gözlerimiz okşayamaz artık tenimizi, ötesi yok bu gerçek..
Ayrı olduğumuz ise neresinden bakarsan bak yalan..

Seninle ancak yapılmamış bir düet...
Yazılmamış bir dörtlük...
Bakire bir kadının ilk çocuklarıyız biz...

Beraber Olamayız da, bitemeyiz de…!